Ο Νίκος ήταν κόκκινος από θυμό. Όλα τα ξαδέρφια είχαν κάνει κύκλο και τον περίμεναν να μιλήσει. Τον τράβηξα απ' τον λαιμό να σταματήσει. Ανάμεσα στα μάτια που κοιτούσαν και περίμεναν ήταν και η γιαγιά. "Δεν ακούει" μου είπε δυνατά ο Νίκος.
Έμεινα στην άκρη και δεν άκουσα τίποτα από τα σημαντικά που θα μας έλεγε ο Νίκος. Η γιαγιά χαμογελούσε με ορθάνοιχτα τα μάτια να διαβάσει τα χείλη κι όταν το πήρε απόφαση πως δεν μπορεί, κοίταξε προς το μέρος μου. Έκλεισα τα μάτια και διπλωνόμουν σε ένα ζεστό συναίσθημα. Πονούσα. Όταν τα άνοιξα πάλι, ήταν σκοτάδι και ήμουν μόνος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου