Έτσι όπως το απόγευμα εξαφανιζόταν,
αφήνοντας πίσω το σκοτάδι,
η Αλίκη έριξε μια βουτιά στον καθρέφτη,
ο Μικρός Πρίγκιπας έχασε την ισορροπία του και κατρακυλούσε στον μικρό του πλανήτη
και ο Εγωιστής Γίγαντας έκλαιγε μόνος.
Εκείνος πάλευε με το παρελθόν που είχε γίνει φάντασμα.
Από αυτά τα αστεία, ευτυχώς,
που με ένα τρύπιο σεντόνι κι ένα «μπουουου»
κόβουν βόλτες στις παλιές κωμωδίες.
Γέλασε.
Όμως σκέφτηκε πως
άλλη μια μέρα έφυγε
που δε θα μπορούσε να θεωρήσει τον εαυτό του νικητή.
Κοιτούσε έξω
και το μόνο που θα μπορούσε να έχει σίγουρο και δικό του ήταν
πως για μία ακόμη φορά είχε νυχτώσει…
Γιώργος Γιώτης (24/9/2016)
