Το βαλς των χαμένων ονείρων

Ο Αλέκος Σακελλάριος θυμάται την ιστορία πίσω από το «Βαλς των χαμένων ονείρων»: 
«Στην πρώτη ιδιωτική προβολή που κάναμε για την ταινία 
«Χαμένα Όνειρα», 
για να δει ο Μάνος την ταινία και να εμπνευστεί τη μουσική, 
στα πρώτα πέντε λεπτά κοιμήθηκε 
και ξύπνησε λίγο πριν τελειώσει η ταινία.
-Μάνο μου, μήπως πρέπει να την ξαναδείς; του λέω
-Δεν χρειάζεται, σε λίγες μέρες θα έχεις τη μουσική, μου απάντησε. Πράγματι, η μουσική ήταν καταπληκτική.
Ο Μάνος έγραψε το «Βαλς των χαμένων ονείρων»,
που θεωρείται η καλύτερη μελωδία του στον κινηματογράφο....

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες

"Στο λιακωτό και κοίταζες και δίχως να χορταίνεις 
άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης" 
 Ο ματωμένος Μάης του 1936 υπαγορεύει 
και ο Γιάννης Ρίτσος γράφει ένα ποίημα 
με παραδοσιακό στίχο και με ρίζες από το δημοτικό τραγούδι. 
Τον Επιτάφιο. 
Τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου έχουμε την επιβολή του δικτατορικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου και στους Στύλους του Ολυμπίου Διός καίγονται τα τελευταία 250 εναπομείναντα αντίτυπα , μαζί με άλλα «ανατρεπτικά» βιβλία. 
Το 1960 ηχογραφείται μελοποιημένος και ενορχηστρωμένος από τον Μίκη Θεοδωράκη σε ερμηνεία Γρηγόρη Μπιθικώτση και εκτέλεση Μανόλη Χιώτη. 
Ο ίδιος ο Ρίτσος που αρχικά αμφισβήτησε τις μουσικές επιλογές του Μίκη θα παραδεχτεί αργότερα: 
«Ήταν τα πρώτα ποιήματα μου που είχαν μελοποιηθεί. Μου έκανε τρομερή εντύπωση, μα είναι δυνατόν η ποίηση να βρει μια πλήρη αντιστοιχία με την μουσική. Μέχρι τίνος έλεγα ότι η κάθε τέχνη είναι αυτάρκης και δεν έχει ανάγκη από την βοήθεια της άλλης. Αλλά όταν έγραψες τον Επιτάφιο και αργότερα φυσικά την Ρωμιοσύνη που ήταν η μεγάλη δόξα σου, είπα πραγματικά ότι εδώ πέρα είναι ένας δρόμος για να πλησιάσει η ποίηση μέσω της μουσικής εκείνους τους ανθρώπους που δεν θα τους πλησίαζε ίσως ποτέ»