Όχι, δεν τέλειωσε το καλοκαίρι. Συνεχίζεται μαζί με τις βόλτες στην πόλη κι αναγκαστικά στην ιστορία της.
Τα τοπωνύμια έχουν τη δική τους ιστορία. Ζηλεύουν τον τοίχο μάλλον.
Η περιοχή λοιπόν στην αρχαία εποχή λεγόταν λιμένας Μουνιχίας.
Στα βυζαντινά χρόνια Φανάρι, επειδή στην είσοδό του υπήρχε φάρος.
Μετά το 1821 Τουρκολίμανο.
Αργότερα, λιμένας Κουμουνδούρου, επειδή στο νότιο άκρο υπήρχε η έπαυλη Κουμουνδούρου. (Σήμερα στη θέση της υπάρχει ο Ναυτικός Όμιλος Ελλάδος).
1925 επιστρέφει το αρχαίο όνομα, αλλά δεν έπιασε, προφανώς λόγω των δύο πρώτων συλλαβών, όλοι το έλεγαν Τουρκολίμανο και το 1967 ο δήμαρχος Αριστείδης Σκυλίτσης το βαφτίζει Μικρολίμανο.
(Ξέχασα να αναφέρω τον Λευτέρη Λαζάρου με το Michelin το αστέρι, όχι το λάστιχο και το μαγαζί του στη μια άκρη του Μικρολίμανου, τα νεοκλασικά από την εποχή του Τσίλερ, άλλα διατηρημένα κι άλλα μισογκρεμισμένα, χαμένα ανάμεσα στις πολυκατοικίες και τους γλάρους που συμπεριφέρονται σαν πάπιες, αφού περισσότερο κολυμπάνε παρά πετάνε)
The end, μέχρι να έρθει το επόμενο όνομα...
Τα τοπωνύμια έχουν τη δική τους ιστορία. Ζηλεύουν τον τοίχο μάλλον.
Η περιοχή λοιπόν στην αρχαία εποχή λεγόταν λιμένας Μουνιχίας.
Στα βυζαντινά χρόνια Φανάρι, επειδή στην είσοδό του υπήρχε φάρος.
Μετά το 1821 Τουρκολίμανο.
Αργότερα, λιμένας Κουμουνδούρου, επειδή στο νότιο άκρο υπήρχε η έπαυλη Κουμουνδούρου. (Σήμερα στη θέση της υπάρχει ο Ναυτικός Όμιλος Ελλάδος).
1925 επιστρέφει το αρχαίο όνομα, αλλά δεν έπιασε, προφανώς λόγω των δύο πρώτων συλλαβών, όλοι το έλεγαν Τουρκολίμανο και το 1967 ο δήμαρχος Αριστείδης Σκυλίτσης το βαφτίζει Μικρολίμανο.
(Ξέχασα να αναφέρω τον Λευτέρη Λαζάρου με το Michelin το αστέρι, όχι το λάστιχο και το μαγαζί του στη μια άκρη του Μικρολίμανου, τα νεοκλασικά από την εποχή του Τσίλερ, άλλα διατηρημένα κι άλλα μισογκρεμισμένα, χαμένα ανάμεσα στις πολυκατοικίες και τους γλάρους που συμπεριφέρονται σαν πάπιες, αφού περισσότερο κολυμπάνε παρά πετάνε)
The end, μέχρι να έρθει το επόμενο όνομα...
