Είσαι στο Παγκράτι,
περιοχή αφιλόξενη προς όλους που αναζητούν μια θέση (όχι στον ήλιο, επειδή έχει βραδιάσει) απλά για πάρκινγκ.
Ακούς τις πρώτες νότες από το αγαπημένο σου τραγούδι.
Χαμογελάς, επειδή το έχεις ξανακούσει χιλιάδες φορές
δεν το έχεις βαρεθεί, αλλά ο.κ. θα το ξανακούσεις
και συνεχίζεις την αναζήτηση της θέσης που λέγαμε.
Η φωνή όμως είναι διαφορετική.
Κι αυτή πολύ αγαπημένη.
Διπλοπαρκάρεις και μένεις στο αυτοκίνητο.
Ο παράδεισος μπορεί να περιμένει.
"Ασφαλώς και το ξέρω
πως δεν είμαστε ίδια
Μοναχά στα παιχνίδια
είμαστε όλοι παιδιά
Και αν εσύ το ξεχάσεις
η ζωή στο θυμίζει
Και πεθαίνει η αγάπη
και σωπαίνει η καρδιά"
