Συναίνεση

(Ackerfeldt Gotthard Wilhelm Als Peder, Portrait of Christian VII King of Denmark)

Έξω από τους τοίχους της τάξης άγχος ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός της συναίνεσης. Μέσα όμως, οι μαθητές μου ενθουσιασμένοι με τις δικές τους εκλογές. Οι φίλοι με είχαν προειδοποιήσει πως η εκλογική διαδικασία μεταξύ μαθητών τις περισσότερες φορές καταλήγει σε μαύρο δάκρυ. Ας συνηθίζουν από μικροί, σκέφτηκα και τελικά το τόλμησα. Προς μεγάλη μου έκπληξη μία μαθήτρια είχε ετοιμάσει να εκφωνήσει δύο σελίδες λόγο, ενώ ένας άλλος - συνονόματός μου - πετάχτηκε δίπλα της και εκτός κειμένου άρχισε να τάζει. Όταν τέλειωσε η καταμέτρηση, έδωσα συγχαρητήρια στους νικητές και ρώτησα το Γιώργο πώς θα καταφέρει να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του. Είχε βγει πρώτος με διαφορά και πετούσε στα σύννεφα. Από εκεί ψηλά με είδε και με γλυκό χαμόγελο μου ψιθύρισε σαν να με κορόιδευε: -Κύριε Γιώργο, μην ανησυχείτε, λεφτά υπάρχουν!

Χρώματα

(Joan Miro, The Farm, 1921-1922)

Μ’ αρέσουν τα χρώματα, αν και … δεν μπορώ να τα ξεχωρίζω. Όταν όμως είμαι ανάμεσα σε παιδιά, νιώθω λιγότερο ενοχλητική αυτή την αδυναμία μου. Νομίζουν ότι προσποιούμαι τον ανήξερο, μόνο και μόνο για να τους αναγκάσω
να ανακαλύψουν επίθετα σε –ής.
Για παράδειγμα:
Μπορώ να πω
«ο καφετής στο χρώμα του καφέ
είναι πολύ πικρός
χωρίς τον ζαχαρή
και όχι τόσο στιφός
όσο ο βυσσινής»
και να αποφύγω να δώσω λεπτομέρειες
για τις αποχρώσεις.
Ζήλευα ανθρώπους σαν τον Μιρό
που ανακάτευε χρώματα
αλλά όλοι καταλάβαιναν πού ήταν ο ουρανός
και πού τα σπίτια.
Ζήλευα ανθρώπους σαν τον Λουντέμη
που έβλεπε τα πράγματα
να βαδίζουν στη γη με το αληθινό τους χρώμα:
"τη χαρά άσπρη
τη θλίψη χλωμή".
Ζήλευα λίγο και τους πολιτικούς
που κάποτε μπορούσαν να πουν με σιγουριά:
«Ψηφίστε μας επειδή είμαστε πράσινοι, δεν είμαστε μαύροι»
«Ψηφίστε μας για ένα λόγο, είμαστε καθαροί γαλάζιοι
ούτε μπλε ούτε κόκκινοι».