Σόφι Σολ: Οι τελευταίες ημέρες

Ταινία Sophie Scholl: Die letzten Tage: η ανάκριση
(Η αληθινή ιστορία της 21χρονης Σόφι Σολ, φοιτήτριας της Βιολογίας και της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, που τον Φεβρουάριο του 1943 συνελήφθη, μαζί με τον αδελφό της, από τους ναζί γιατί διένεμαν, ως μέλη της αντιστασιακής οργάνωσης «Λευκό Ρόδο», αντιχιτλερικά φυλλάδια στο πανεπιστήμιο και εκτελέστηκε)
Ανακριτής: Γράψατε υβριστικά συνθήματα, μα τα μέσα σας ήταν αναίμακτα.
Sophie Scholl: Γιατί μας τιμωρείτε τότε;
Ανακριτής: Έτσι είναι ο νόμος. Δεν υπάρχει τάξη χωρίς νόμο.
Sophie Scholl: Υπήρχε ελευθερία λόγου, πριν ανέλθουν οι Ναζί στην εξουσία.
Ανακριτής: Όποιος μιλάει ελεύθερα τώρα, πάει φυλακή ή εκτελείται.
Sophie Scholl: Αυτή είναι η τάξη;
Ανακριτής: Πού θα στηριχτούμε, αν δεν υπάρχει νόμος;
Sophie Scholl: Στη συνείδησή σας.
Ανακριτής: Ανοησίες! Αυτός είναι ο νόμος και αυτοί είναι οι άνθρωποι. Ως εγκληματολόγος, πρέπει να βρω αν συμπίπτουν … κι αν κάποια ρίζα είναι σάπια.
Sophie Scholl: Οι νόμοι αλλάζουν. Η συνείδηση όχι.
Ανακριτής: Τι θα γίνει αν καθένας αποφασίζει τι είναι σωστό ή λάθος; Τι θα γίνει αν οι εγκληματίες ανατρέψουν τον Φύρερ; Χάος! Έχουμε δει την ελεύθερη σκέψη και τη δημοκρατία! Ξέρουμε πού οδηγούν!
Sophie Scholl: Χωρίς τον Χίτλερ, θα υπήρχε νόμος και τάξη για όλους.
Ο λαός θα ήταν ασφαλής από αυθαίρετες πράξεις.
Ανακριτής: Πώς τολμάς και κάνεις τόσο εξευτελιστικά σχόλια;
Sophie Scholl: Αυθαιρεσία είναι που μας κατηγορείτε για τις προκηρύξεις!
Εμείς θέλαμε να πείσουμε τον κόσμο με τα λόγια.
Ανακριτής: Εσύ κι οι όμοιοί σου κάνετε κατάχρηση των προνομίων σας! Σπουδάζετε εν καιρώ πολέμου χάρη στα χρήματά μας! Ξέρεις ποιος με έκανε αστυνόμο; Οι Γάλλοι κατακτητές! Όχι οι Γερμανοί δημοκράτες! Χωρίς το κίνημα θα ήμουν ακόμη αγροφύλακας. Η απαίσια συνθήκη των Βερσαλλιών! Πληθωρισμός, ανεργία, ανέχεια … Ο Αδόλφος Χίτλερ τα εξαφάνισε όλα αυτά!
Sophie Scholl: Οδήγησε τη Γερμανία σε πόλεμο. Τα θύματα πεθαίνουν άδικα!
Ανακριτής: Ηρωικός αγώνας! Λαμβάνεις τα ίδια δελτία με εμάς. Ο Φύρερ και οι Γερμανοί σε προστατεύουν.
Sophie Scholl: Εδώ; Με το να συλλαμβάνουν την οικογένειά μου;
Ανακριτής: Οι Γερμανοί ελευθερώνουν την Ευρώπη από τους Μπολσεβίκους! Πολεμούν για την ελευθερία της Γερμανίας.
Sophie Scholl: Μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος κι ο κόσμος να μας κατηγορεί … που ανεχθήκαμε τον Χίτλερ.
Ανακριτής: Τι θα πεις μετά την τελική νίκη μας; Όταν ανθίσει η ελευθερία μετά από τόση αιματοχυσία; Αυτό ήταν το όραμά σου, όταν μπήκες στην οργάνωση.
Sophie Scholl: Στη Γερμανία του Χίτλερ έχουμε χάσει την πίστη μας.
Ανακριτής: Κι αν έχω δίκιο; Είσαι Προτεστάντισσα; Η Εκκλησία απαιτεί αφοσίωση, ακόμη κι αν αμφιβάλλεις.
Sophie Scholl : Ο κόσμος πηγαίνει οικειοθελώς στην Εκκλησία. Ο Χίτλερ δεν αφήνει επιλογή.
Ανακριτής: Γιατί ρισκάρεις σε τόσο νεαρή ηλικία;
Sophie Scholl: Αυτό υπαγορεύει η συνείδησή μου.
Ανακριτής: Είσαι έξυπνη κοπέλα. Γιατί δε συμφωνείς μαζί μας; Ελευθερία, τιμή, πλούτος … Μια ηθική κυβέρνηση. Αυτά είναι τα πιστεύω μας.
Sophie Scholl: Δε σας άνοιξε τα μάτια η αιματοχυσία που προκάλεσαν οι Ναζί επικαλούμενοι την ελευθερία; Η Γερμανία θα στιγματιστεί, αν δεν ανατρέψουμε τον Χίτλερ … αν δεν χτίσουμε μια νέα Ευρώπη.
Ανακριτής: Η νέα Ευρώπη θα είναι μόνο εθνικοσοσιαλιστική.
Sophie Scholl: Κι αν ο Χίτλερ είναι τρελός; Τρέφει μίσος για άλλες φυλές. Είχαμε έναν Εβραίο καθηγητή στην Ουλμ. Έβαλαν τους άλλους να περνούν από μπροστά του και να φτύνουν. Εξαφανίστηκε ένα βράδυ όπως και τόσοι άλλοι από το 1941. Λένε ότι πήγε να δουλέψει στην Ανατολική Ευρώπη.
Ανακριτής: Πιστεύεις αυτές τις ανοησίες; Οι Εβραίοι έχουν φύγει.
Sophie Scholl: Οι στρατιώτες μιλούν για στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο Χίτλερ θέλει να αφανίσει τους Εβραίους της Ευρώπης. Προπαγανδίζει αυτή την τρέλα εδώ και είκοσι χρόνια. Πώς πιστεύετε ότι οι Εβραίοι διαφέρουν από εμάς;
Ανακριτής: Αυτός ο λαός είναι συμφορά, αλλά έχεις μπερδευτεί. Δεν είσαι σωστά πληροφορημένη. Ίσως φταίμε κι εμείς. Αν είχα κόρη, θα τη μεγάλωνα αλλιώς.
Sophie Scholl: Ξέρετε πώς σοκαρίστηκα, όταν έμαθα ότι οι Ναζί σκότωσαν καθυστερημένα παιδιά με αέρια; Οι φίλες της μητέρας μου το είπαν. Φορτηγά μάζεψαν τα παιδάκια από το νοσοκομείο. Τα μεγαλύτερα παιδιά ρωτούσαν πού θα πήγαιναν. Πάνε στον Παράδεισο, έλεγαν οι νοσοκόμες. Κι εκείνα τραγουδούσαν! Δεν έχω σωστή ανατροφή, επειδή λυπάμαι γι’ αυτά;