Μια φορά κι
έναν καιρό, στα πανάρχαια χρόνια, ένα
μεγάλο κακό συνέβη στην Τζια.
Οι Νύμφες
άρχισαν να σκοτώνουν τις γυναίκες του
νησιού.
Ο Δίας που
είδε από ψηλά πόσο υπέφεραν οι κάτοικοι,
είπε να τους βοηθήσει και τους έστειλε
ένα τεράστιο λιοντάρι.
Αποτέλεσμα;
Οι Νύμφες έφυγαν τρομαγμένες,
αλλά μετά
από αυτές ήρθε η ξηρασία
και οι κάτοικοι
του νησιού πάλι βρέθηκαν σε δύσκολη
θέση.
Κι επειδή ο
Δίας δεν πολυέδινε σημασία στις νέες
δεήσεις τους,
ζητούσαν
τώρα από όλους τους θεούς κάτι για να
φύγει η ξηρασία.
“Στείλτε
μας κάτι άλλο, όχι πάλι τις Νύμφες”
προσεύχονταν και κάπως έτσι ήρθαν σαν
θείο δώρο για την Τζια αλλά και για όλες
τις Κυκλάδες τα μελτέμια.
Όταν τα
πράγματα ηρέμησαν, ξαναγύρισε στο νησί
ο τρόμος, αυτή τη φορά σαν σκέψη:
“Κι αν μας
ξαναστείλουν τις Νύμφες;”
Κοίταξαν
σχεδόν ταυτόχρονα και όλοι μαζί ένα
ψηλό βράχο απέναντι από την Ιουλίδα, τη
μοναδική από τις τέσσερις πόλεις του
νησιού που χτίστηκε στην ενδοχώρα.
Και κάπως
έπρεπε να κρατήσουν μακριά τις Νύμφες.
Α και μετά
από όλα αυτά... μάλλον αυτοί ζήσαν καλά
κι εμείς
καλύτερα...
