Δεν είχε πάνω του
τα βλέμματα των άλλων,
αλλά κουβαλούσε μια όρεξη
να αστειευτεί με όλους.
Δεν έψαχνε λόγια.
Δε θα απαντούσε στις ερωτήσεις τους.
Έκοψε δρόμο από το παράθυρό μου
και σκαρφάλωσε στα κλαδιά
που χάνονταν ψηλά.
Τον κατάπιε μια άσπρη θάλασσα
που κρεμόταν και κουνιόταν
μπροστά στα μάτια μας.
Μέσα του ένα παιδί
έτρεμε από χαρά
έτσι όπως φανταζόταν το όνειρο
σα δώρο
να ξετυλίγεται μπροστά του...
Εικόνα: Jean Deletre, Artodyssey
