Η απώλεια από ένα λαό της αξιοπρέπειας, της υπερηφάνειας και του αυτοσεβασμού μπορεί να είναι χειρότερη από την απώλεια πολέμων και αυτοκρατοριών Eric Hobsbawm, «Το παρόν ως ιστορία»
Όλα έχουν πρόσωπα / άγρια / ήμερα / νευρικά / ήρεμα. Κρύβονται πίσω από καράβια / πετάνε μέσα στα σύννεφα / παγώνουν μαζί με το νερό / γιορτάζουν μαζί με τα παιδιά / περιμένουν τον ήλιο / ή το χιόνι / να βγουν / κι αυτά με πρόσωπο.
Εικόνα: Μια ζωγραφιά που μου χάρισε ο Γιάννης (7 χρονών και ανιψιός μου).
Πολλά πράγματα δεν αλλάζουν. Μένουν ένα πράγμα ίδιο κι απαράλλακτο μπροστά σου, όπως οι αλήθειες. Μια από αυτές μιλούσε για τυράννους που γλεντούσαν και μες το πιοτό τη λήθη γυρεύαν να βρούνε. Τη μαθαίναμε μάλιστα τραγουδιστά στα μικρά παιδιά. Κρύβαμε μόνο για καιρό την υποψία όλων πως η λήθη βρέθηκε.
Να κολυμπάς σε βλέμματα ζεστά / Να καθρεφτίζεσαι σε νερά θολά / Να ξεχνιέσαι σε ημέρες ίδιες / Να γελάς σε παλιοπαρέα / Να ζαλίζεσαι / αλλά / Να μην πέφτεις
Για τα παιδιά που μεγαλώνουν
σε μέρες παράξενες.
Για τους γονείς που αγωνιούν
για το μέλλον.
Για τους εκπαιδευτικούς που αγαπούν
τη δουλειά τους,
αλλά νιώθουν μόνοι ...