Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Αγγαρεία


Η Β. είχε απορία:
- Κύριε, η αγγαρεία πού βρίσκεται ;
- Στην αναγκαστική εργασία. 
Είχα γίνει λεξικό με αυτιά 
που πηγαινοερχόταν 
από θρανίο σε θρανίο. 
Η Β. όμως ξαναχτύπησε.
- Στο χάρτη πού βρίσκεται;
Πάγωσα.
Η μικρή είχε χαμόγελο
που με μπέρδευε.
Σε τίποτα δε θύμιζε
Γερμανίδα ή Γαλλίδα αξιωματούχο.
- Τη βρήκα, κύριε!
"Ουφ!" ξεφύσηξε
σπρώχνοντάς με πιο βαθιά
στο πηγάδι της περιέργειας.
- Δηλαδή; ρώτησα
έτοιμος ν' ακούσω τα πάντα.
- Α! λάθος έκανα!
Ουγγαρία τη λένε.

Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου· ποιητού εν Κομμαγηνή· 595 μ.Χ.



Το γήρασμα του σώματος και της μορφής μου
είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.
Δεν έχω εγκαρτέρησι καμιά.
Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάπως ξέρεις από φάρμακα·
νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.

Είναι πληγή από φρικτό μαχαίρι.-
Τα φάρμακα σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε - για λίγο - να μη νοιώθεται η πληγή.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ο Καβάφης στις αρχές της δεκαετίας του 1920 κλείνει το μάτι σε όλους αυτούς τους ποιητές του καιρού του που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον τη λέξη "μελαγχολία". Και είναι σα να τους λέει ειρωνικά: "ψυχραιμία αδέρφια , μελαγχολούσαν κι άλλοι ποιητές σε άλλους τόπους και άλλους καιρούς". Δε φανταζόταν όμως πως θα γινόταν θέμα στις Πανελλαδικές εξετάσεις 90 χρόνια μετά. Ίσως αν τον προειδοποιούσαν να πρόσθετε κι άλλους στίχους ή να αφαιρούσε κάποιους.