Χιαστί.
Criss Cross.
Η θεωρία του Μπρούνο πως πρέπει να τα κάνεις όλα πριν πεθάνεις:
· να οδηγήσεις αυτοκίνητο με 150 χλμ. την ώρα και με δεμένα μάτια (το θυμήθηκε και το έκανε χρόνια αργότερα ο Αλ Πατσίνο ως τυφλός στο Άρωμα Γυναίκας)
· να πετάξεις με αεριωθούμενο και να σου φύγουν τα άχυρα από το κεφάλι
· και να κρατήσεις θέση στον πρώτο πύραυλο για το φεγγάρι (κάτι που πάει να εξελιχθεί σε ξεπερασμένο πια).
Μοναδικός ο Ρόμπερτ Γουόκερ στην ερμηνεία του κακού Μπρούνο. Μάλιστα το 1951, τη χρονιά που η ταινία βγήκε στις αίθουσες, ο Γουόκερ σταμάτησε να αναπνέει στα 32 του ύστερα από συνδυασμένη χρήση χαπιών και αλκοόλ.
Θύμα της ανταλλαγής φόνων η Μίριαμ η σύζυγος του τενίστα. Για την ερμηνεία του ρόλου η Κέισι Ρότζερς (στην ταινία είχε το ψευδώνυμο Λώρα Έλιοτ) έπρεπε να φοράει γυαλιά. Όμως, όπως δήλωσε η ίδια, την εποχή που γυρίστηκε η ταινία δε χρειαζόταν γυαλιά. Ο Χίτσκοκ την ανάγκασε να φορέσει γυαλιά και μάλιστα με χοντρούς φακούς, ακόμη και σε μακρινά πλάνα από όπου θα ήταν αδύνατο να καταλάβει κανείς ότι φορούσε κανονικά γυαλιά. Αποτέλεσμα; Για κάθε κίνησή της στις σκηνές που έπαιξε χρειαζόταν τη βοήθεια των συμπρωταγωνιστών της. Βέβαια τα γυαλιά για την ταινία αποτελούν μια κρίσιμη λεπτομέρεια και ο Χίτσκοκ είχε εμμονή με τις λεπτομέρειες.
Και οι λεπτομέρειες στην ταινία πολλές.
· Η φράση του γερουσιαστή πως οι κατηγορίες εναντίον σου παραμένουν ακίνδυνες όσο μένουν αναπόδεικτες.
· Η παρτίδα τένις που καθυστερεί την πλοκή κι αυξάνει την αγωνία, αφού ο κακός Μπρούνο κερδίζει χρόνο και φτάνει πρώτος στο λούνα παρκ του Μέτκαφ. Γκέιμ, σετ και ματς στον Χέινς και ο αγώνας τένις μετατρέπεται σε αγώνα καταδίωξης, οι αστυνομικοί κυνηγούν τον Χέινς και ο Χέινς πρέπει να προλάβει τον Μπρούνο, πριν αλλάξει τον τόπο του εγκλήματος.
· Και ο φακός να παίζει με την τελευταία λεπτομέρεια, τον αναπτήρα. Στο τρένο κάποιος τον ζητάει, για να ανάψει τσιγάρο, στον δρόμο γλιστρά από τα χέρια του Μπρούνο ώσπου τελικά λύνει το μυστήριο ως ο απόλυτος πρωταγωνιστής στο χέρι του δολοφόνου.
· Ο μεγάλος Άλφρεντ σε μία ακόμη cameo εμφάνισή του επιβιβάζεται στο τρένο κουβαλώντας μάλιστα κι ένα βιολοντσέλο, που φαίνεται μάλιστα πως τον ταλαιπωρεί ιδιαίτερα.
· Και το φινάλε, κατά το αφηγηματικό σχήμα του κύκλου, πάλι σε ένα βαγόνι τρένου και πάλι κάποιος άγνωστος πλησιάζει τον Γκάι Χέινς και τον ρωτάει αν είναι ο διάσημος τενίστας. Πάντως για να τα λέμε όλα: ο Γκάι Χέινς στο βιβλίο της Πατρίσια Χάισμιθ ήταν αρχιτέκτονας και όχι τενίστας. Χιαστί, που θα έλεγε και ο Μπρούνο. Criss Cross.
