Πέμπτη 17 Μαΐου 2012
Το έντομο
Χτες ήταν συννεφιά.
Όλοι έτρεμαν το κακό
που ήταν έξω από την πόρτα.
Αυτοί που διώχτηκαν
φώναζαν, απειλούσαν πως
κάτω από κάθε πέτρα
κρύβονταν φίδια.
Ο πανικός περπατούσε
σαν έντομο στην επιδερμίδα.
Σήμερα όμως …
Έσκασε ένα χαμόγελο
ο ήλιος που βγήκε.
Ψέματα ήταν όλα
και τα φίδια και η συννεφιά.
Δεν απειλούν τώρα,
δεν σκορπούν τον πανικό,
αλλά δε σωπαίνουν.
Το έντομο πέταξε μακριά
μαζί όμως
με τις σκέψεις
που είχαμε κάποτε αγαπήσει.
Γιατί απλά
αλλιώς είχαμε φανταστεί το τέλος.
Όλοι έτρεμαν το κακό
που ήταν έξω από την πόρτα.
Αυτοί που διώχτηκαν
φώναζαν, απειλούσαν πως
κάτω από κάθε πέτρα
κρύβονταν φίδια.
Ο πανικός περπατούσε
σαν έντομο στην επιδερμίδα.
Σήμερα όμως …
Έσκασε ένα χαμόγελο
ο ήλιος που βγήκε.
Ψέματα ήταν όλα
και τα φίδια και η συννεφιά.
Δεν απειλούν τώρα,
δεν σκορπούν τον πανικό,
αλλά δε σωπαίνουν.
Το έντομο πέταξε μακριά
μαζί όμως
με τις σκέψεις
που είχαμε κάποτε αγαπήσει.
Γιατί απλά
αλλιώς είχαμε φανταστεί το τέλος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)