Το 2003 προβάλλεται το «Θαύμα της Βέρνης» (Das Wunder von Bern). Ένα εντεκάχρονο αγόρι, ο Matthias Lubanski, που έχει ψύχωση με το ποδόσφαιρο, καταφέρνει να αναθερμάνει την αγάπη για ζωή στην καρδιά του πατέρα του που μόλις έχει επιστρέψει μαζί με άλλους αιχμαλώτους πολέμου από τη Σοβιετική Ένωση. Είναι καλοκαίρι του 1954. Η Γερμανία κερδίζει το Παγκόσμιο Κύπελλο και το θαύμα της Βέρνης γλιστράει από τις επίσημες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις στην σκληρή καθημερινή πραγματικότητα ενός έθνους που ψάχνει ακόμα την ταυτότητά του. Κλίμα ενοχής, αυτοκριτικής και κοινωνικής εξαθλίωσης μετά τα χρόνια της ρατσιστικής προπαγάνδας και του προσηλυτισμού. Ένας γερμανικός λαός που ήρθε αντιμέτωπος με τις «σχεδόν άγνωστες» σ’ αυτόν θηριωδίες των στρατοπέδων συγκέντρωσης και απομυθοποίησε τον Χίτλερ. Αυτή είναι ακριβώς και η ατμόσφαιρα που διέπει την αρχή της ταινίας: μελανά χρώματα και φτώχεια.[1] 
Από ιστορική άποψη, οι συζητήσεις για τη γερμανική ταυτότητα παραπέμπουν στην εικόνα της Γερμανίας που ακολουθεί το δικό της δρόμο, αναπτύσσοντας μια πολεμική στις ιδέες της καθολικής ισότητας των ανθρώπων – τις "απεχθείς ιδέες του 1789". Από την ενοποίηση των δύο Γερμανιών και μετά, οι πολιτισμικές ορίζουσες έχουν μεταβληθεί σημαντικά, με πολιτικά και πολιτισμικά θέματα που παρέμεναν στο περιθώριο να καταλαμβάνουν πλέον κεντρική θέση.[2][1] Richard Wolin, Η γοητεία του ανορθολογισμού. Το ειδύλλιο της διανόησης με το φασισμό και το μεταμοντερνισμό, μτφρ. Μαρία Φιλιππακοπούλου, Πόλις, Αθήνα 2007, σ. 226-227
[[2] http://www.cine.gr/film.asp?id=704458&page=4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου