"Φτερά μπεκάτσας"

1. Το μυθιστόρημα του Βαλτινού: Άφησε το πουλόβερ να πέσει, άνοιξε την πόρτα και έφυγε. "Στο διάβολο", είπε η Ράνια. Κι άρχισε να κλαίει με λύσσα.
2. Οι εξαιρετικές ερμηνείες (Στ. Γιαννουλάδης, Ελ. Τσιμπρικίδου) και η ευρηματική σκηνοθεσία {Θανάσης Ζερίτης).
3. Τα τρομερά εμβόλιμα σκετσάκια από την εποχή της υποτιθέμενης ευημερίας: διαφημίσεις δεκαετίας 90, η νοικοκυρά που βλέπει "Πρωινό καφέ" και γυμνάζεται, ο πατριώτης των συλλαλητηρίων
4. Ο χώρος: Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου (40 θέσεις)
5. Έντονο έργο... πολύ έντονο...

"Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι

1.       Κείμενο: Ο ίδιος ο συγγραφέας το θεωρούσε ως το ποιητικότερό του. Τρία χρόνια μετά τη «Λυσσασμένη γάτα» και ένα χρόνο πριν το «Γλυκό πουλί της νιότης».

2.       Πλαίσιο: δεκαετία του 30, Νέα Ορλεάνη, στην αριστοκρατική συνοικία Garden District. Ο «διαφορετικός κόσμος», 4 μόλις μίλια μακριά από τη Γαλλική Συνοικία («Λεωφορείο ο Πόθος»)

3.       Αυτοβιογραφικά στοιχεία:

α. ο Τενεσί Ουίλιαμς «κρύβει» τις επιθυμίες και τους φόβους του μέσα στη ζωή του Σεμπάστιαν

β. Στη ζωή του συγγραφέα, ο πατέρας ήταν βάναυσος απέναντι στα παιδιά του. Στο έργο η πατρική φιγούρα απουσιάζει

γ. Και στη ζωή και στο έργο, η μητέρα είναι μια εκλεπτυσμένη κυρία της υψηλής κοινωνίας του Νότου, δημιουργεί μια ασφυκτική ατμόσφαιρα, ενώ πιθανότατα έχει νευρική διαταραχή

δ. Στη ζωή, η αδερφή του συγγραφέα, η Ρόουζ, πάσχει από σχιζοφρένεια και το 1937 οι γονείς της εγκρίνουν τη λοβοτομή. Στο έργο, η ξαδέρφη Κάθριν θα βρεθεί στην ίδια κατάσταση.

4.       Σκηνοθεσία: Αν τα σύμβολα είναι «η πιο αγνή γλώσσα στα θεατρικά έργα», ο Γιώργος Παπαγεωργίου τα ανέδειξε, παίζοντας κυρίως με το φως του παρόντος και τις σκιές του παρελθόντος και πετυχαίνοντας σε όλη τη διάρκεια του έργου την ισορροπία ανάμεσα στον ρεαλισμό και την ποιητικότητα.

5.       Τα πρόσωπα:

α. Ο μεγάλος απών, ο νεκρός ποιητής Σεμπάστιαν

 β. η ξαδέρφη του Κάθριν, μάρτυρας των τελευταίων του στιγμών

γ. η μητέρα του Βάιολετ, που θα ήθελε ένα άλλο παρελθόν («Ξεριζώστε αυτή τη χυδαία ιστορία από το μυαλό της»)

6.       Εξαιρετικές ερμηνείες. Συγκλονιστική παράσταση. 

"Ο πατέρας" του Αύγουστου Στρίντμπεργκ

1.      

Σκηνοθεσία: Βασίλης Μπισμπίκης
1. Κάπου στην Αθήνα, παραμονή Πρωτοχρονιάς ή αλλιώς πώς ένα κείμενο του 1887 του Στρίντμπεργκ συναντά μια ελληνική μικροαστική οικογένεια του 2019.
2. Ακραίος ρεαλισμός όπως το «Άνθρωποι και Ποντίκια» (πάλι του Μπισμπίκη), το «Στέλλα κοιμήσου» (του Οικονομίδη) αλλά και το «Αξύριστα πηγούνια» (του Τσίρου).
3. Κοινό σημείο: Ο επαγγελματικός προσανατολισμός της κόρης είναι η αρχή και στο έργο του Στρίντμπεργκ και στην εκδοχή του Μπισμπίκη.
4. Στη συνέχεια σκηνοθέτης και ηθοποιοί κεντούν τους ρόλους τους.
5. Εξαιρετικές οι ερμηνείες. Οι ηθοποιοί δανείζουν ακόμη και τα ονόματά τους στους ρόλους. Γίνονται ρόλοι. Όπως και στο «Άνθρωποι και ποντίκια».
6. Μουσική: Το έργο ξεκινάει και τελειώνει με Rory Galacher. Για αρχή το “Shadow Play” και φινάλε με “Moonchild”. Ενδιάμεσα Doors, Pink Floyd, David Bowie και Lou Reed.
7. Πόλεμος σε τέσσερις τοίχους. Όπως ο δεύτερος τίτλος στο «Σπιρτόκουτο» από το μακρινό 2002. Πάλι ο Οικονομίδης. 

Αξύριστα πηγούνια

Αξύριστα πηγούνια
1. Ο συγγραφέας του "Άγριου σπόρου", Γιάννης Τσίρος βάζει στο κέντρο του ενδιαφέροντος το ανδρικό βλέμμα στη γυναικεία υπόσταση.
2. Το παρελθόν περιγράφεται: μια ξένη γυναίκα που βρισκόταν παράνομα στην Ελλάδα και η "διαφορετική" σχέση της με τρεις άντρες.
3. Το παρόν στη σκηνή: οι τρεις άνδρες σε ένα νεκροτομείο. Όλοι τους εργαζόμενοι. Όλοι τους εμπλεκόμενοι με "διαφορετικό" τρόπο.
4. Ο σκηνοθέτης, Γιώργος Παλούμπης πετυχαίνει να στήσει με ρεαλισμό, χιούμορ και σασπένς το εφιαλτικό σκηνικό του παίρνοντας δυνατές ερμηνείες από τους ηθοποιούς του.
5. Τελικά οι πιο τρομακτικές ιστορίες είναι οι αληθινές. Εκεί που δεν υπάρχουν καλοί και κακοί.
6. Θέατρο "Από μηχανής" δίπλα στην πλατεία Αυδή και βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας.

Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα

"Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα"
Πρεμιέρα χτες σε ένα γεμάτο θέατρο, δυόμισι ώρες μαζί με το διάλειμμα.
1. Ο Νιάρρος ως ο 15χρονος Κρίστοφερ και πάλι εξαιρετικός (όπως επίσης και στο "Στέλλα Κοιμήσου")
2. Αλεξάνδρα Αϊδίνη: σε όποιο έργο έχει παίξει είναι μοναδική ("Η Μεγάλη Χίμαιρα" συν "Οι τρεις αδερφές")
3. Κείμενο πολύ καλό του Σάιμον Στίβενς: Μια γλυκόπικρη ιστορία για τον αυτισμό, την εφηβεία, την οικογένεια, τα μαθηματικά και τα χρώματα.
4. Σκηνοθεσία ευρηματική από τον Θεοδωρόπουλο
5. Μουσική, φωτισμοί, κίνηση συνδυάζονται άψογα σε μια καλοκουρδισμένη παράσταση.
6. Θέμης Πάνου: βραβευμένος στη Βενετία για το Miss Violence και τώρα πατέρας του Κρίστοφερ, την τελευταία στιγμή, επειδή ο Χρυσοστόμου τσακώθηκε με τον Θεοδωρόπουλο (έτσι, για να κάνουμε και λίγο gossip).

¨Στέλλα κοιμήσου"

"Στέλλα κοιμήσου"

1. Συγγραφέας και σκηνοθέτης ο Γιάννης Οικονομίδης (βραβευμένος για το "Σπιρτόκουτο")

2. Ένταση σε βαθμό υστερίας

3. Μια κλειδαρότρυπα για να παρακολουθήσουμε με ασφάλεια τις ιδέες και τις αξίες μας που όταν τις βλέπουμε στους άλλους γελάμε.

4. Υπόθεση: Μία οικογένεια, άκρως πατριαρχική. Πατέρας: το μεγάλο όνομα στον υπόκοσμο, η μία κόρη , η Στέλλα, θέλει να τινάξει στον αέρα τον επικείμενο αρραβώνα της με τον γιο ενός πολιτικού, επειδή ερωτεύτηκε έναν ηθοποιό. Αυτός ο αρραβώνας όμως πρέπει να γίνει οπωσδήποτε για να ξεπλύνει το μαφιόζικο όνομα της οικογένειας.

5. Όλοι οι ηθοποιοί καλλιεργούν το κλίμα της αναμονής, μέχρι να έρθει ο πατέρας. Στάθης Σταμουλακάτος: ένας έξω φρενών Αντώνης Γερακάρης (παντού πλέον στο διαδίκτυο και στις κουβέντες της πόλης) ο συγκλονιστικός πρωταγωνιστής του "Στέλλα κοιμήσου".

6. Όλοι οι ηθοποιοί εξαιρετικοί.

7. (Προσωπικό αυτό) Άλλη μια υπέροχη παράσταση που απόλαυσα ως ηθοποιό τον μαθητή μου (στη δευτέρα και στην πέμπτη δημοτικού) Θάνο Περιστέρη (Μάριος Αγγελής στην παράσταση). Περνούν τα χρόνια... αλλά περνούν όμορφα!!!