Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

χαμόγελα



8.10: η Γ. μόλις έβγαινε στο προαύλιο για εφημερία.
Μας έσκασε χαμόγελο κι ακούστηκε το κουδούνι.
Έτσι κι αλλιώς κάθε Τετάρτη
αυτή μιλάει στο μικρόφωνο,
αλλά σήμερα πριν την πρωινή προσευχή
έδωσε περισσότερα παραγγέλματα από κάθε άλλη φορά.

8.20: ο Ν. δεν έψαχνε τις προσωπικές αντωνυμίες στην άσκηση του βιβλίου.
Έτσι κι αλλιώς έγραφε σε ένα χαρτί
που μετά ταξίδευε λαθρεπιβάτης κάτω από τα θρανία.
Πρόλαβα και διάβασα λίγες λέξεις από μακριά.
Λίγα ρήματα και μπερδεμένα ουσιαστικά.
Δε χαμογελούσε όμως.
Με κοίταξε: «Ανταλλάσσουμε μηνύματα και δε μιλάμε»

9.39: η Κ. φοβάται.
Μπήκε στην τάξη μία μύγα από την πόρτα …
μετά από τρία τρελά ζιγκ-ζαγκ βγήκε από το παράθυρο.
Η Ν. εκμεταλλεύεται την αναστάτωση,
πετάει ένα ποπ-κορν στον αέρα …
τεντώνει ανοικτό το στόμα
μήπως και το καταπιεί.
Ο Σ. μασάει τσίχλα.
Ο Ν. με κοιτάει χωρίς χαμόγελο.

9.40: ακούγεται το κουδούνι, τα χαμόγελα επιστρέφουν…