Είναι ένα τραγούδι που αγάπησα πρώτα τη μελωδία του. Όταν το
πρωτοάκουσα, δεν έδωσα προσοχή στο νόημα των στίχων. Παιχνιδιάρικος ήταν ο
ρυθμός, όταν η τραγουδίστρια έλεγε τον μικρό βοριά καλό παιδάκι κι όταν
χαιρετούσε ρεματιές και κάμπους γινόταν χορευτικός. Να πω την αλήθεια δεν της έδινα
σημασία, όταν παραπονιόταν πως η αγάπη της πεθαίνει, όταν συνειδητοποιούσε πως
έχασε τα καλοκαίρια, όταν το καταλάβαινε πια πως πάνε χάθηκαν οι στεριές, πάει
λιγόστεψε ο κόσμος.
Έμεινε στο μυαλό το τραγούδι «του μικρού βοριά» να γεμίζει
το χάσμα ανάμεσα στη θλίψη και στη χαρά. Κι αν ήταν μέρα, σίγουρα θα ήταν η
σημερινή. Το Μεγάλο Σάββατο. Ανάμεσα στη θλίψη των Παθών και τη χαρά της Ανάστασης.
