Σταματημένος σε φανάρι σκεφτόμουν την αφίσα που ετοίμασαν τα παιδιά της τετάρτης για τη βία και σα να μου ψιθύριζε κάποιος για αυτό το θέμα.
Η φωνή όμως ερχόταν απ' το ραδιόφωνο:
"Στου δειλινού την άκρη
δε βλέπεις όνειρα
αυτά που γίναν βλέπεις
και τα επόμενα"
Κάποιος κόρναρε κι έβριζε που το φανάρι ήταν πράσινο αλλά εγώ ακόμα δεν ειχα φύγει βολίδα. Κι ήταν ενήλικος.
