Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

Πολύ νωρίς


Δεν αποφάσισε αυτός 
πώς θα έρθουν τα πράγματα στη ζωή του.
Στις παρέες χαμηλώνει τη φωνή 
και μιλάει για εκείνη την ψευδαίσθηση 
πως έχει ακόμη επιλογές.

Σε μια παλιά γραφομηχανή 
χτυπάει ξανά και ξανά 
πως νιώθει προδομένος 
και δε φοβάται τη μοναξιά.
Μπορεί και ταξιδεύει
μες στη μέρα αόρατος.

Μόνο …
Μόνο την ώρα που βγαίνει απ’ τ’ όνειρο 
βλέπει με τεράστια γράμματα τη λέξη 
«ΤΕΛΟΣ» 
και δεν μπορεί να το παλέψει.
Και είναι νωρίς, 
πολύ νωρίς και πρωί.

Οι λέξεις


Ξεστόμιζε λέξεις κι απολάμβανε να τις νιώθει να μη φεύγουν, να μένουν εκεί κοντά του κι αλλάζοντας νόημα και σχήμα, άλλοτε να γίνονται πιο στρογγυλές κι όσο περνούσε η ώρα κοφτές και λείες, να μεγαλώνουν τη θλίψη του.
Έβλεπε όνειρα έγχρωμα που έπεφταν με δύναμη στο φως κι έσπαγαν σε κομμάτια τα πρόσωπα κι έσβηναν οι φωνές.
Οι λέξεις έλιωναν.
Οι λέξεις που ξεστόμιζε.
Κι απολάμβανε...

Εικόνα: Sally Bartos