Δεν αποφάσισε αυτός
πώς θα έρθουν τα πράγματα στη ζωή του.
Στις παρέες χαμηλώνει τη φωνή
και μιλάει για εκείνη την ψευδαίσθηση
πως έχει ακόμη επιλογές.
Σε μια παλιά γραφομηχανή
χτυπάει ξανά και ξανά
πως νιώθει προδομένος
και δε φοβάται τη μοναξιά.
Μπορεί και ταξιδεύει
μες στη μέρα αόρατος.
Μόνο …
Μόνο την ώρα που βγαίνει απ’ τ’ όνειρο
βλέπει με τεράστια γράμματα τη λέξη
«ΤΕΛΟΣ»
και δεν μπορεί να το παλέψει.
Και είναι νωρίς,
πολύ νωρίς και πρωί.
