Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017

Γλασκώβη, Βοτανικός Κήπος


Επειδή λίγο να ψάξετε στο internet, θα βρείτε χιλιάδες φωτογραφίες του Glasow Green, είπα να μην ανεβάσω πρασινάδες, αλλά τα μπαλκόνια απέναντι.
Λοιπόν, η ιστορία μας σήμερα θα μπορούσε να έχει τίτλο "Όχι άλλο κάρβουνο" ή αγγλιστί Glasgow Green.
Ήταν περίπου στο τέλος του 17ου αιώνα, όταν ο βασιλιάς Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας ξύπνησε μια μέρα στις καλές του και είπε "τι να κάνω; τι να κάνω;", το μάτι του έπεσε σε μια τεράστια έκταση της Γλασκώβης άχρηστη και σκέφτηκε "Βρε, δεν τη χαρίζω ολόκληρη την περιοχή στους κατοίκους της πόλης;". Οι κάτοικοι του απάντησαν "Εξοχότατε, μεγαλειότατε κλπ, με όλο το θάρρος, αλλά τι να το κάνουμε το δώρο σας;" κι αυτός μούτρωσε, είπε μέσα από τα δόντια του "αξία έχει η κίνηση και όχι το ίδιο το δώρο" και ο βιογράφος του τον πέτυχε να βρίζει τον εαυτό του που δεν τους πήγε ένα κουτί σοκολατάκια ή ένα κιλό παγωτίνια και να τους αφήνει να τρώγονται μεταξύ τους ποιος θα πρωτοπρολάβει να κεραστεί. Βέβαια, μεταξύ μας, το δώρο δεν ήταν της προκοπής, το πράσινο ήταν λίγο και παντού υπήρχαν στεκούμενα νερά, κουνουπάκια πετούσαν, βατραχάκια χοροπηδούσαν και το μέρος μόνο ειδυλλιακό δεν το έλεγες.
Όμως οι κάτοικοι δέχτηκαν το δώρο και με πολλή δουλειά βάλθηκαν να το μεταμορφώσουν σε καταπράσινο και ειδυλλιακό παράδεισο, αλλά… έτσι όπως έσκαβαν, ανακάλυψαν πως η περιοχή είχε κάρβουνο. Αμέσως τους μπήκε η ιδέα ο καταπράσινος και ειδυλλιακός παράδεισος να μετατραπεί σε ένα τεράστιο υπερσύγχρονο ορυχείο, αλλά ακούστηκε μια φωνή, που επαναλάμβανε με πάθος «όχι άλλο κάρβουνο» και είπαν όλοι μαζί με μια φωνή «πράσινο και πάλι πράσινο».
Έφτιαξαν μέσα σιντριβάνια, έστησαν αγάλματα για σημαντικούς Βρετανούς βασιλιάδες, στρατηγούς και ναυάρχους κι άφησαν τον ποταμό Clyde να περνάει ανάμεσα. Για να μη φύγουν τα κουνουπάκια και τα βατραχάκια που λέγαμε.
Εμείς το επισκεφθήκαμε 24/6/2017 και τρομάξαμε να βρούμε τη στάση να κατέβουμε και μετά να ανέβουμε στο λεωφορείο. Τόσο τρομάξαμε που είπαμε όχι άλλη στάση στο hop on hop off. Γυρίσαμε όλη την πόλη και καταλήξαμε στη Buchanan Street σε ένα εστιατόριο που η σερβιτόρα ενθουσιάστηκε μαθαίνοντας ότι είμαστε Έλληνες κι άρχισε να μιλάει για τις διακοπές της στα νησιά μας και για τον ωραίο καιρό που έχουμε. Χαιρετίσαμε και τον σεφ, ο οποίος (έκπληξη) ήταν από την Κεφαλλονιά.
Στρίψαμε δεξιά στην George Street και φτάσαμε στον σταθμό. Το επόμενο τρένο για Εδιμβούργο θα έφευγε σε 10 λεπτά.