Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2023

Κι ύστερα έπιασε να βρέχει...

Στο πρώτο σύννεφο το μυαλό σου πίσω. Κατέβηκες για πρωινό, η θάλασσα λάδι. Δοκίμασες από τον μπουφέ λίγο από όλα με τη σκέψη πως κάποια στιγμή, απαραίτητα πριν το μεσημέρι, θα έπρεπε να έχεις χωνέψει, να ρίξεις μερικές βουτιές στη θάλασσα, να ξαναφάς, να κοιμηθείς κι όλο αυτό το ντόμινο σωριαζόταν εύκολα με μια μπουκιά ομελέτα παραπάνω. Τα χελιδονάκια είχαν τη φωλιά τους πάνω ακριβώς από το κεφάλι σου, τα μικρά τσίριζαν ότι πεινάνε όσο έβλεπαν μαζί τη μητέρα τους, κελαηδούσαν ότι τους λείπει όποτε εκείνη έβγαινε για ψώνια. Λέμε τώρα. Και μετά βουτιές, βουτιές, βουτιές, βόλτες, βόλτες, βόλτες, ξενοιασιά. Και μετά το σύννεφο έφυγε... Κοίταξες καλύτερα έτσι όπως ξεθόλωναν όλα και σου φάνηκε πως άκουσες τη μουσική στις ελληνικές ταινίες, όταν το όνειρο τελειώνει, όταν όλα είναι χειρότερα και σου μένει ένα ανόητο χαμόγελο και μια αδιόρατη αίσθηση πως κάτι καλό έφυγε και... κάτι σου λείπει... Κι ύστερα έπιασε να βρέχει...

Κυριακή 27 Αυγούστου 2023

Στο Κάστρο των Ιωαννίνων

Στα Γιάννενα κάθε Αύγουστο ζω σαν τον Μπιλ Μάρεϊ τη «μέρα της μαρμότας». Όπως στην ταινία ξανά και ξανά χωρίς να το θέλω κάνω τα ίδια και τα ίδια. Να παρκάρω σε ένα σημείο κοντά στα αξιοθέατα για να έχω εύκολη έξοδο προς Εγνατία, μη χαθώ, μια βόλτα στην καστροπολιτεία, να θυμηθούμε να φάμε γλυκό ή να πιούμε ποτό στο καφενεδάκι μετά την πύλη του Αγίου Γεωργίου (ε, δε θα κάνουμε και διαφήμιση), βόλτα στη λίμνη, φωτογραφίες, φωτογραφίες, φωτογραφίες και μετά κάπου να φάμε. Τα γυρνάμε όλα, όμως αυτά που μας αρέσουν είναι γεμάτα και καταλήγουμε κάθε χρόνο στο ίδιο: ένα εστιατόριο που μοιάζει με στοά και είναι απέναντι από τον εξωτερικό περίβολο, αλλά όνομα δε λέω, είπαμε διαφήμιση δεν κάνουμε. Φέτος όμως αν και μπήκαμε πάλι από την πύλη του αγίου Γεωργίου, δεν προχωρήσαμε ευθεία, αλλά πήραμε το δρομάκι που προχωράει παράλληλα με το τείχος. Συναντήσαμε το Ασλάν Τζαμί, σπίτια, στενά δρομάκια και μετά το Ιτς Καλέ, το οποίο πιστεύω πως είναι το πιο όμορφο μέρος μες στο κάστρο. Είχα πάρα πολλά χρόνια να δω όλα αυτά τα μέρη. Άρχισα να ψάχνω σε βιβλία και στο διαδίκτυο και να γράφω εντυπώσεις και πληροφορίες: 1. Το κάστρο των Ιωαννίνων είναι το πιο αρχαίο βυζαντινό κάστρο, αφού η οχύρωση ήταν στα πλαίσια του σχεδίου του Ιουστινιανού. 2. Την εποχή του Αλή πασά ήταν το μεγαλύτερο διοικητικό κέντρο ολόκληρης της ελληνικής χερσονήσου. 3. Εκεί πέρασε όλη του τη ζωή ο Αλή πασάς. 4. Τέσσερα είναι τα τμήματα του κάστρου: ο εξωτερικός περίβολος, η ακρόπολη με το Ασλάν Τζαμί, η ακρόπολη με το Ιτς Καλέ και η Καστροπολιτεία, δηλαδή η παλαιά πόλη των Ιωαννίνων 5. Ιτς Καλέ στα τουρκικά θα πει «εσωτερικό κάστρο» και σήμερα θεωρείται όχι άδικα το πιο ζωντανό αρχαιολογικό πάρκο της Ηπείρου. 6. Στο Ιτς Καλέ βρίσκονταν τα ανάκτορα του Αλή πασά. 7. Εκεί και ο οικογενειακός τάφος του, ένα κιγκλίδωμα που θυμίζει μικρό σπιτάκι και κλείνει τον χώρο στον οποίο βρίσκεται το ακέφαλο σώμα του Αλή (σαν θρίλερ ακούγεται) αλλά και της πρώην συζύγου ονόματι Ουμ Γκιουλσούμ Χανούμ ή πιο απλά Εμινέ καθώς και της εγγονής του Αϊσέ. Πίστευα πως για μια φορά γλίτωσα τη «μέρα της μαρμότας», όμως και πάλι έφαγα στο ίδιο εστιατόριο κι όταν μετά έψαξα να βγω στην Εγνατία πάλι «χάθηκα στη μετάφραση» των πινακίδων (άλλη ταινία του Μπιλ Μάρεϋ) και παρά λίγο να βρεθώ στον παλιό δόμο Γιάννενα – Μέτσοβο, αλλά είδα την πινακίδα για Λιγκιάδες κι αμέσως έκανα αναστροφή για την άλλη μεριά της λίμνης. Ευτυχώς για καλή μου τύχη ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ήταν στα πέναλτι με αποτέλεσμα η πόλη των Ιωαννίνων να ξενυχτά και να παραγγέλνει πίτσες και σουβλάκια. Χάρη στις οδηγίες των ντελιβεράδων που έτρεχαν πέρα δώθε να προλάβουν τις παραγγελίες αλλά βρήκαν τον χρόνο κι είχαν την καλοσύνη να εξηγήσουν και σε μένα τον άσχετο τι σημαίνουν οι πινακίδες και γιατί το Google Maps τρελάθηκε, κατάφερα και βρήκα τελικά την Εγνατία. Φτάσαμε στο χωριό μου πολύ αργά, πρέπει να ήταν μιάμιση μετά τα μεσάνυχτα. Κουρασμένοι αλλά γεμάτοι εμπειρίες. Λίγο ζαλισμένοι όμως από το ταξίδι με τη μηχανή του χρόνου. Όχι, σ’ αυτή την ταινία δεν έπαιζε ο Μπιλ Μάρεϋ.Έτσι νομίζω δηλαδή.

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2020

Ανακοίνωση για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου

Αγαπητοί γονείς, σας ενημερώνουμε ότι: Τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2020: Το σχολείο θα παραμείνει κλειστό λόγω της εορτής του πολιούχου Αγίου Δημητρίου της ενορίας μας. Την Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2020: οι μαθητές όλων των τάξεων θα έρθουν στο σχολείο στις 08.15, θα πραγματοποιηθεί η γιορτή για την 28η Οκτωβρίου 1940 σε κάθε τμήμα του σχολείου και στη συνέχεια οι μαθητές όλων των τάξεων ( Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε’ και Στ’) θα αποχωρήσουν στις 09.30. Οι μαθητές που παρακολουθούν το Ολοήμερο Πρόγραμμα συμμετέχουν στις εκδηλώσεις του σχολείου και αποχωρούν με τους άλλους μαθητές.

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2020

12 Οκτωβρίου 1944

12 Οκτωβρίου 1944, ημέρα Πέμπτη Η λευτεριά φτερουγίζει πάνω από την Αθήνα. Μετά από 1.264 μέρες φασιστικής σκλαβιάς. «Μπήκα άθελά μου στο ρυθμό που επικρατούσε γύρω μου. Τι κάναμε δηλαδή; Μα απλό πράγμα: χαιρόμαστε και δεν ξέραμε πώς να εκφράσουμε τον ενθουσιασμό μας […] Τώρα μας ενδιέφερε να ζήσουμε τη μεγάλη μέρα» (Κώστας Παράσχος, Η απελευθέρωση)

Σάββατο 11 Ιουλίου 2020

... και η καρδία δε γηράσκει ποτέ

Στο βιβλίο του "Ηθικός τρίπους" 
ο Ρήγας τυπώνει με κεφαλαία γράμματα 
την επιγραμματική φράση του Marmontel
την οποία θεωρεί πολύ σημαντική:
«Ο ιερός της πατρίδος έρως εμφωλεύει εις την καρδίαν 
και η καρδία δε γηράσκει ποτέ».

Τρίτη 5 Μαΐου 2020

Μαθήματα Ιστορίας (Γ1, Δ1, Δ2, ΣΤ2)

Καλησπέρα σε όλους.
Δυστυχώς σήμερα δεν ήταν καλή μέρα ούτε για το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο ούτε για το webex.
Σας στέλνω τις εργασίες για τα επόμενα μαθήματα:
Πέμπτη 7/5: Δ1 & Δ2
Τρίτη 12/5: Γ1 & Στ2 
Θέλω να ενημερώνεστε όποτε αυτό είναι εφικτό από το eclass, στο οποίο ανεβάζω κάθε φορά αναλυτικές οδηγίες για τις εργασίες σας.
Επίσης στα "Έγγραφα" υπάρχουν όλες οι εργασίες που έχω βάλει συν τα βιβλία αλλά και ενδιαφέροντα πολυμέσα.
Για όποια απορία έχετε, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μου με μήνυμα στο eclass.
Με αγάπη ο δάσκαλός σας
Γιώργος Γιώτης
Για την Δ΄ τάξη: https://eclass.sch.gr/courses/9050123110/
Για την Γ1΄ τάξη: https://eclass.sch.gr/courses/9050123112/
Για την Στ2΄ τάξη: https://eclass.sch.gr/courses/9050123101/
 https://eclass.sch.gr/courses/9050123110/



Παρασκευή 1 Μαΐου 2020

"Άρμεγες με τα μάτια σου το φως της οικουμένης"


Μια φωτογραφία στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας υπήρξε η έμπνευση.
Ο Ρίτσος κλείνεται για δυο μερόνυχτα στη σοφίτα του και γράφει τον "Επιτάφιο"
"Θεσσαλονίκη. Μάης τοῦ 1936.
Μιὰ μάνα, καταμεσὶς τοῦ δρόμου,
μοιρολογάει τὸ σκοτωμένο παιδί της.
Γύρω της καὶ πάνω της, βουΐζουν καὶ σπάζουν τὰ κύματα τῶν διαδηλωτῶν - τῶν ἀπεργῶν καπνεργατῶν.
Ἐκείνη συνεχίζει τὸ θρῆνο της".

Τον Ιούνιο εκδίδεται το ποίημα σε 10.000 αντίτυπα.

16 Αυγούστου 1936: Έχουν μείνει 250 αντίτυπα, τα οποία καταστρέφονται στο μαζικό κάψιμο των "αντεθνικών" βιβλίων στους στύλους του Ολυμπίου Διός, στο Πασαλιμάνι, στον Λευκό Πύργο και σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
Τα βιβλία είχαν κατασχεθεί από βιβλιοπωλεία, δημόσιες και ιδιωτικές βιβλιοθήκες και άλλους χώρους.

1959: Ο Μίκης το έχει μελοποιήσει, ο Χατζηδάκις το έχει ενορχηστρώσει με τη φωνή της Μούσχουρη, αλλά το αποτέλεσμα δεν αρέσει ούτε στον Μίκη ούτε στον Ρίτσο.
Στη συνέχεια ο Μίκης επιλέγει τη φωνή του Μπιθικώτση και την εκτέλεση του Χιώτη.
Ο Ρίτσος δεν ενθουσιάζεται.
Μετά από καιρό όμως θα αλλάξει γνώμη:
"Ήμουν λάθος! Ακριβώς εκεί ο Επιτάφιος συνάντησε τους απλούς ανθρώπους. Κι εκείνοι του δόθηκαν με τη σειρά τους. Κατάλαβαν το ποίημα. Το έκαναν δικό τους!"

Κυριακή 19 Απριλίου 2020

Ένα διαφορετικό Πάσχα



Εντάξει, και φέτος τσούγκρισα το ποτηράκι μου, αλλά είχε μέσα αυτό το πορτοκαλοκίτρινο υγρό που σημαίνει νερό συν αναβράζουσα βιταμίνη, δυστυχώς αυτή με τη γεύση ροδάκινο, επειδή οι άλλες με το πορτοκάλι εξαντλήθηκαν λίγο μετά τα αντισηπτικά. Και κατσικάκι φάγαμε, απλά πριν και μετά αλειφθήκαμε καλού κακού με Betadine, κάτι σαν τον Βυζαντινοτέτοιο δηλαδή στο «Κωνσταντίου και Ελένης». Και τις ευχές μας ανταλλάξαμε τηλεφωνικά, διαδικτυακά και νοερά. Όχι, δεν έχουμε παράπονο. Και μετά πήγαμε μια βόλτα με κωδικό 6 παρακαλώ, που σημαίνει σωματική άσκηση, αλλά στη μέση της διαδρομής βρήκα ένα καφέ ανοιχτό και είπα να στηθώ στην ουρά, αλλά αναρωτιόμουν μήπως πρέπει να στείλω νέο μήνυμα με διαφορετικό κωδικό και ποιον κωδικό άραγε να βάλω;
2 για αγαθά πρώτης ανάγκης; Είναι ο φρέντο καπουτσίνο μέτριος με μαύρη ζάχαρη και χωρίς κανέλα είδος πρώτης ανάγκης; Δε θέλω απάντηση.
4 για παροχή βοήθειας σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη; Προσπάθησα να συνεχίσω το σενάριο και δε μου έβγαινε.
«Ένα καφεδάκι θα πάρω στα γρήγορα, δε χάθηκε κι ο κόσμος», είπα στον εαυτό μου ίσως λίγο πιο δυνατά από όσο έπρεπε και τότε είδα ξαφνικά απέναντί μου τον ψηλό με τα μακριά μαλλιά και το μούσι που ήθελε μάλλον κι αυτός να στηθεί στην ουρά. Μου φάνηκε ύποπτος. «Μάλλον αστυνόμος με πολιτικά», σκέφτηκα. Έκανα να βγάλω το κινητό να προλάβω να στείλω μήνυμα με καινούριο κωδικό, όποιον να ’ναι, δεν είχα την πολυτέλεια να διαλέξω, αλλά ο μακρυμάλλης μουσάτος ήταν πιο γρήγορος.
«Κύριε αστυφύλακα, ορίστε η ταυτότητά μου», μου είπε κι έτρεμε.
Είμαι κι εγώ ψηλός με μακριά μαλλιά και μούσι. Μάλλον δείχνω και ύποπτος.
Στον γυρισμό έφαγα μια τούμπα, έτσι όπως πήγα να κατέβω το πεζοδρόμιο. Δεν το είχα προσέξει πριν. Τελικά, το περπάτημα πάνω στην άσφαλτο είναι πολύ διαφορετικό από τα πλακάκια της συνηθισμένης μου διαδρομής κουζίνα – σαλόνι κι αντίστροφα. Προσποιήθηκα πως δεν πονάω και συνέχισα προς το σπίτι. Δεν είναι ώρες να σερνόμαστε στα νοσοκομεία. Εντάξει, δεν είναι και τίποτα σοβαρό ένα διαστρεμματάκι. Άλλωστε μπορεί να περάσει και μόνο του. Θα μπω στο ίντερνετ, θα διαβάσω συνταγές και γιατροσόφια και θα γίνω καλά. Η τεχνολογία κάνει θαύματα.
Από ένα μπαλκόνι άκουσα δυνατά την τηλεόραση να με ειρωνεύεται.
«Η κανονικότητα έρχεται».
Στο βάθος του δρόμου διέκρινα το περιπολικό.    

Κυριακή 5 Απριλίου 2020

Η πανούκλα των φτωχών (1828)


Ιστορία εξ αποστάσεως Νο2
Επειδή το παρελθόν διδάσκει και αρκετές φορές δίνει κουράγιο.
Άνοιξη του 1828 και η Ελλάδα υποφέρει από την «πανούκλα των φτωχών», μια επιδημία που μετέδωσαν οι Αιγύπτιοι του Ιμπραήμ. Ο Καποδίστριας παίρνει αμέσως μέτρα, βοηθούμενος από τον Ελβετό φιλέλληνα γιατρό Louis-André Gosse καθώς και από τους Έλληνες γιατρούς και την υπόλοιπη διοίκηση.
Αυστηρά μέτρα καραντίνας, απαγόρευση της μετακίνησης και των επαφών με τους ασθενείς ή όσους έχουν έλθει σε επαφή μαζί τους και απαγόρευση κάθε συνάθροισης σε δημόσιο χώρο στις περιοχές που είχαν προσβληθεί, δηλαδή Ύδρα, Σπέτσες, Αίγινα, Άργος, Καλάβρυτα και το στρατόπεδο των Μεγάρων.
Τα κρούσματα περιορίζονται στα 1113 και οι θάνατοι στους 783.
Τεράστιο επίτευγμα για την εποχή και τις τότε συνθήκες.
Εικόνα: Ύδρα την περίοδο της Επανάστασης του 1821, Αθήνα, Γεννάδειος Βιβλιοθήκη.