«Η μουσική ακουγόταν πάντα
σε αυτό το δάσος»,
έλεγε η φωνή.
«Και δεν πρέπει κανείς
να καλύπτει αυτή τη μουσική
με ήχους δικούς του.
Πρέπει να κάνετε όλοι ησυχία,
να είστε φρόνιμοι
και δε χρειάζεται να συνεννοείστε.
Η μουσική θα ακούγεται πάντα από το βάθος,
δε χρειάζεται να αναρωτηθείτε
ποιος παίζει,
κανείς από σας δε θα μάθει να παίζει το ίδιο καλά
(είναι σίγουρο πως όλοι
θα σου πουν πως παίζεις χειρότερα).
Και μία λεπτομέρεια:
όταν ακούτε τη μουσική,
δε θα περπατάτε αμέριμνοι,
δε θα σκέφτεστε,
δε θα ονειρεύεστε.
Όλοι μαζί θα χορεύετε.
Όταν χορεύετε
δεν είσαι εσύ,
είστε εσείς.
Τα βήματα του χορού είναι συγκεκριμένα
και ίδια για όλους».
Η φωνή ευχήθηκε σε όλους
«Καλή διαμονή στο δάσος»
και χάθηκε στο βάθος
από όπου ξανακούστηκε η μουσική.
Εικόνα:
Evelyn Williams,
"...I went to the Garden of Love 1" (2000)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου