Προηγούμενο - Επόμενο
Φαγώθηκε η μικρή να μετακομίσει στην Αθήνα κι ήταν η πρώτη γυναίκα στη ζωή του που πέρασε το δικό της. Ανέβηκε ο ίδιος στον Πειραιά να τη γράψει στην Παιδαγωγική Ακαδημία, αλλά της επέβαλε να μείνει στην αδερφή του, τη Δέσποινα.
Όμως κι αυτό από μόνο του μήπως δε φανέρωνε περίτρανα πως κόντευε πια η οριστική του ήττα; Μήπως όλοι οι γνωστοί δε θα ’βαζαν τώρα με το μυαλό τους πως πάει, ξόφλησε ο παλιός αγέρωχος Χρονόπουλος; Στο εξής τα θηλυκά εντός κι εκτός σπιτιού θα πίστευαν πως είναι εύκολο να τον σέρνουν απ’ τη μύτη, αλλά προφανώς λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Για όλους τους αμφισβητίες της δύναμης του είχε απάντηση.
Μόλις με το καλό θα επέστρεφε στην Κόρινθο η Σοφία με το πτυχίο της δασκάλας, θα την πάντρευε στην ανάγκη με το ζόρι με κάποιον υποχρεωτικά της συνομοταξίας των γιατρών ή δικηγόρων. Το ίδιο ήταν. Και το επάγγελμα αυτό θα έβαζε να το γράψουν στο προσκλητήριο – κι ας μη συνηθίζεται – με ολόχρυσα γράμματα.
Και να που ήρθε το δεύτερο και μεγαλύτερο μπαμ. Τώρα, αν δεχόταν αυτόν το γάμο, για τον οποίο ο ίδιος ρωτήθηκε, μόνο όταν όλα έδειχναν τελειωμένα κι ίσως όταν είχαν τυπωθεί και τα προσκλητήρια ακόμα, θα ήταν σα να έβαζε την υπογραφή του σ’ αυτό που όλοι περίμεναν. Και φυσικά, δεν εννοούσε το γάμο της κόρης του αλλά τη δική του πτώση. Μάνα και κόρη ετοίμαζαν να τον πετάξουν σε μια γωνιά και να του κλέψουν τα σκήπτρα.
Βούτηξε λοιπόν τη Σοφία απ’ το λαιμό και της δήλωσε ορθά κοφτά πως αν δεν αλλάξει μυαλά, θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής της με τα ποντίκια στο κατώι . Μπήκε όμως στη μέση η Κωστούλα.
- Η κόρη μου θα στεφανωθεί.
Τον γέμισε ενοχές για το στεφάνι το δικό τους που ποτέ δεν ήρθε κι υποχώρησε για μια ακόμη «τελευταία» φορά .
Προηγούμενο - Επόμενο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου