Ένα διαφορετικό Πάσχα

Εντάξει, και φέτος τσούγκρισα το ποτηράκι μου, αλλά είχε μέσα αυτό το πορτοκαλοκίτρινο υγρό που σημαίνει νερό συν αναβράζουσα βιταμίνη, δυστυχώς αυτή με τη γεύση ροδάκινο, επειδή οι άλλες με το πορτοκάλι εξαντλήθηκαν λίγο μετά τα αντισηπτικά. Και κατσικάκι φάγαμε, απλά πριν και μετά αλειφθήκαμε καλού κακού με Betadine, κάτι σαν τον Βυζαντινοτέτοιο δηλαδή στο «Κωνσταντίου και Ελένης». Και τις ευχές μας ανταλλάξαμε τηλεφωνικά, διαδικτυακά και νοερά. Όχι, δεν έχουμε παράπονο. Και μετά πήγαμε μια βόλτα με κωδικό 6 παρακαλώ, που σημαίνει σωματική άσκηση, αλλά στη μέση της διαδρομής βρήκα ένα καφέ ανοιχτό και είπα να στηθώ στην ουρά, αλλά αναρωτιόμουν μήπως πρέπει να στείλω νέο μήνυμα με διαφορετικό κωδικό και ποιον κωδικό άραγε να βάλω;

2 για αγαθά πρώτης ανάγκης; Είναι ο φρέντο καπουτσίνο μέτριος με μαύρη ζάχαρη και χωρίς κανέλα είδος πρώτης ανάγκης; Δε θέλω απάντηση.

4 για παροχή βοήθειας σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη; Προσπάθησα να συνεχίσω το σενάριο και δε μου έβγαινε.

«Ένα καφεδάκι θα πάρω στα γρήγορα, δε χάθηκε κι ο κόσμος», είπα στον εαυτό μου ίσως λίγο πιο δυνατά από όσο έπρεπε και τότε είδα ξαφνικά απέναντί μου τον ψηλό με τα μακριά μαλλιά και το μούσι που ήθελε μάλλον κι αυτός να στηθεί στην ουρά. Μου φάνηκε ύποπτος. «Μάλλον αστυνόμος με πολιτικά», σκέφτηκα. Έκανα να βγάλω το κινητό να προλάβω να στείλω μήνυμα με καινούριο κωδικό, όποιον να ’ναι, δεν είχα την πολυτέλεια να διαλέξω, αλλά ο μακρυμάλλης μουσάτος ήταν πιο γρήγορος.

«Κύριε αστυφύλακα, ορίστε η ταυτότητά μου», μου είπε κι έτρεμε.

Είμαι κι εγώ ψηλός με μακριά μαλλιά και μούσι. Μάλλον δείχνω και ύποπτος.

Στον γυρισμό έφαγα μια τούμπα, έτσι όπως πήγα να κατέβω το πεζοδρόμιο. Δεν το είχα προσέξει πριν. Τελικά, το περπάτημα πάνω στην άσφαλτο είναι πολύ διαφορετικό από τα πλακάκια της συνηθισμένης μου διαδρομής κουζίνα – σαλόνι κι αντίστροφα. Προσποιήθηκα πως δεν πονάω και συνέχισα προς το σπίτι. Δεν είναι ώρες να σερνόμαστε στα νοσοκομεία. Εντάξει, δεν είναι και τίποτα σοβαρό ένα διαστρεμματάκι. Άλλωστε μπορεί να περάσει και μόνο του. Θα μπω στο ίντερνετ, θα διαβάσω συνταγές και γιατροσόφια και θα γίνω καλά. Η τεχνολογία κάνει θαύματα.

Από ένα μπαλκόνι άκουσα δυνατά την τηλεόραση να με ειρωνεύεται.

«Η κανονικότητα έρχεται».

Στο βάθος του δρόμου διέκρινα το περιπολικό.