Marriage Story

"Ιστορία Γάμου"
1. Τι συμβαίνει, όταν ένας γάμος διαλύεται, αλλά υπάρχει ακόμη αγάπη;
2. Εκείνη νιώθει πως έχασε τον έλεγχο της ζωής της κι εκείνος προσπαθεί να τρέξει πίσω από τις εξελίξεις.
3. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Υπάρχουν μόνο πληγωμένες αναμνήσεις που περιμένουν.
4. Η ιστορία είναι απλή. Καθόλου υπερβολική. Καθόλου υποκειμενική.
5. Τι όμορφη ταινία!!!

The Captain (Der Hauptmann)

"Η στολή του λοχαγού" (2017)
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος: ο Robert Schwentke (Red, Η τριλογία της απόκλισης)

1. Πώς το σκηνικό αλλάζει; Από τον θρίαμβο στην πανωλεθρία. Τελευταίες μέρες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: ο γερμανικός στρατός υποχωρεί. Πλιάτσικο και λιποταξίες παντού.
2. Πώς το ρούχο αλλάζει τον άνθρωπο;
Ο στρατιώτης Willi Herold επιχειρεί να αποστατήσει. Κυνηγημένος από τους συμπολεμιστές του, βρίσκει τη στολή ενός λοχαγού της Βέρμαχτ. Και τότε αλλάζει η ζωή του.
3. Πώς το χρώμα αλλάζει την ταινία;
Χρώμα ασπρόμαυρο που ταιριάζει γάντι με το ωμό πολεμικό δράμα, τα εγκλήματα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και τον άγριο χειμώνα του 1945.
4. Πώς μια πραγματική ιστορία μεταμορφώνεται σε αλληγορία δοσμένη με ειρωνεία και σουρεαλισμό;
Ο Willi Herold είναι πραγματικό πρόσωπο κι έμεινε στην Ιστορία ως ο «Εκτελεστήςτου Emsland», υπεύθυνος για σχεδόν 200 φόνους, κυρίως συμπατριωτών του. Το έχουμε ξαναπεί: οι πιο τρομακτικές ιστορίες είναι οι αληθινές.

"Ο πατέρας" του Αύγουστου Στρίντμπεργκ

1.      

Σκηνοθεσία: Βασίλης Μπισμπίκης
1. Κάπου στην Αθήνα, παραμονή Πρωτοχρονιάς ή αλλιώς πώς ένα κείμενο του 1887 του Στρίντμπεργκ συναντά μια ελληνική μικροαστική οικογένεια του 2019.
2. Ακραίος ρεαλισμός όπως το «Άνθρωποι και Ποντίκια» (πάλι του Μπισμπίκη), το «Στέλλα κοιμήσου» (του Οικονομίδη) αλλά και το «Αξύριστα πηγούνια» (του Τσίρου).
3. Κοινό σημείο: Ο επαγγελματικός προσανατολισμός της κόρης είναι η αρχή και στο έργο του Στρίντμπεργκ και στην εκδοχή του Μπισμπίκη.
4. Στη συνέχεια σκηνοθέτης και ηθοποιοί κεντούν τους ρόλους τους.
5. Εξαιρετικές οι ερμηνείες. Οι ηθοποιοί δανείζουν ακόμη και τα ονόματά τους στους ρόλους. Γίνονται ρόλοι. Όπως και στο «Άνθρωποι και ποντίκια».
6. Μουσική: Το έργο ξεκινάει και τελειώνει με Rory Galacher. Για αρχή το “Shadow Play” και φινάλε με “Moonchild”. Ενδιάμεσα Doors, Pink Floyd, David Bowie και Lou Reed.
7. Πόλεμος σε τέσσερις τοίχους. Όπως ο δεύτερος τίτλος στο «Σπιρτόκουτο» από το μακρινό 2002. Πάλι ο Οικονομίδης.