Ένας από τους καλύτερους Χίτσκοκ της βρετανικής περιόδου.
Δύο χρόνια μετά τα "39 σκαλοπάτια" έρχεται αυτή η αριστοτεχνικά σκηνοθετημένη παραλλαγή τους.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως για να πετύχεις την αγωνία του θεατή δε χρειάζεσαι γρήγορα αυτοκίνητα να πετάνε πάνω από τον δρόμο και δίπλα σε έναν ατέλειωτο γκρεμό ούτε γεμάτα πιστόλια, μαχαίρια, αίματα και δυο και τρεις και δεκατρείς να μονομαχούν.
Αρκεί μια αίθουσα γεμάτη από κόσμο, μουσική, δύο να κάθονται στο τραπέζι τους και να ψάχνουν ανάμεσα στον κόσμο τον δολοφόνο
κι εκείνος να είναι μέλος της ορχήστρας
και να προσπαθεί να κρύψει το ...
(Δείτε το)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου