H χωρισμένη και αλκοολική Ρέιτσελ μαθαίνει πως μια νεαρή παντρεμένη γυναίκα, την οποία βλέπει κάθε μέρα από το τρένο της, αγνοείται.
Τρεις γυναίκες αφηγούνται την ίδια ιστορία και το παιχνίδι παίζεται ανάμεσα στην αλήθεια, την παραίσθηση και την κρυφή ζωή των προαστίων.
Διαβάζοντας τις κριτικές, προσπαθούσα να καταλάβω τι τους έφταιξε η ταινία και την έθαψαν.
1. Θυμίζει (έστω στον τίτλο) το Gone Girl και δεν το φτάνει;
2. Το βιβλίο είναι καλύτερο από την ταινία; Κι αν ναι, πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Βλέποντας την ταινία, χάρηκα ιδιαίτερα που για άλλη μια φορά δε με επηρέασαν οι κακές κριτικές. Είναι μια πολύ καλή ταινία. Η Ρέιτσελ σαν άλλος "Σιωπηλός Μάρτυρας" ράβει και ξηλώνει την πλοκή, ενώ ο Τέιτ Τέιλορ με τον χρόνο να κινείται ανάποδα βοηθάει την πρωταγωνίστριά του να θυμηθεί. Το αν είναι προβλέψιμο ή όχι είναι άλλη ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου