Τις ξέρω καλά αυτές τις μέρες ...

Τις ξέρω καλά αυτές τις μέρες.

Κανείς δεν κοιτά ψηλά 

τον ουρανό.

Ο ουρανός γκριζομάλλης 

και συννεφιασμένος κυριούλης 

ξεσπά και μιλάει άσχημα 

στον ήλιο.

Ο ήλιος 

αυτό το φθινόπωρο 

θα μεταναστεύσει προς το νότο,

και το φωνάζει να τον ακούσουν τα χελιδόνια.

Τα χελιδόνια δεν απαντούν, 

μόνο φεύγουν 

να συνεχίσουν το καλοκαίρι τους 

αλλού.

Μακριά από μένα που …

τις ξέρω καλά αυτές τις μέρες.

Εικόνα: Craig M. Smith, Autumn on the Kittatinny Ridge

Σε μέρες ξένες ...

Ξυπνάς σε μέρες ξένες.

Μια σιγουριά σέρνεται στην πλάτη σου 

πως όλα αλλάζουν προς το χειρότερο.

Ο παράδεισος μακριά.

Και δε σου επιτρέπεται 

να γυρίσεις.

Εικόνα: Isabelle Arsenault

Το ίδιο όνειρο ...

Έβλεπα το ίδιο όνειρο.
Οδηγούσα δίπλα στη θάλασσα.
Ένα γκρίζο ύφασμα λυνόταν απ' τα τόπια του ως το βάθος.
Τα σπίτια στην ακτή παλιά, τρύπια, μισοκατεστραμμένα, γκρεμίζονταν και πλάκωναν κατσουφιασμένους ανθρώπους.
Τέλειωναν τα σπίτια και ξεκινούσαν δέντρα καμένα, εκεί που αύριο θα υπήρχαν σπίτια νέα που θα πάλιωναν για να πλακώσουν ανθρώπους κατσουφιασμένους.
Οδηγούσα δίπλα στη θάλασσα με την αίσθηση πως βλέπω όνειρο ... το ίδιο όνειρο.

Το καλοκαίρι

Το καλοκαίρι είναι εδώ! 

ενωμένο δυνατό δεν το λες...

Λίγο διαλυμένο, 

λίγο αδύναμο, 

αλλά εδώ είναι!!!

Βυθισμένα στο νερό

Θα έρθουν όνειρα 

και θα φέρουν πρόσωπα

που σου έλειψαν 

κι έχεις να δεις καιρό.

Όσα θέλεις να ξεχάσεις

κι ό,τι θυμάσαι από παιδί 

θα τα βρεις στο βλέμμα τους

και βυθισμένα στο νερό.

Τρία κλικ

Ένα κλικ μελαγχολία,

στις τελευταίες νότες 

αγαπημένου τραγουδιού.

Δύο κλικ νοσταλγία,

στο τελευταίο μεθύσι 

με φίλους και πανσέληνο.

Τρία κλικ συγκίνηση, 

στις τελευταίες λέξεις 

που ανακάτεψες 

πριν φύγεις και κρυφτείς ...

Τέλος προσωρινό

Κι όμως
κάθε τέλος
έστω και προσωρινό
κρύβει μισή μελαγχολία
τουλάχιστον.

Εικόνα: Kelly Eddington, Every Child Deserves a Great School