Βαμμένα πράσινα κάγκελα

Πώς λέμε «βαμμένα κόκκινα μαλλιά»; Γιατί όχι και «βαμμένα πράσινα κάγκελα» σκέφτηκα, άνευ Νταλάρα στα vocals. Το βάψιμο δεν είναι μόνο καλλιτεχνία.

Πρώτη ώρα έχουμε Θρησκευτικά.  Ως έτερος Ισαάκ (επηρεασμένος και από το «μήλο που βγήκε απ’ τον Παράδεισο» της Ακρίτα) σε μια πιο δίκαιη όμως και πιο λιτή version. Μοίρασα μπαλκόνια στα δυο παιδιά μου συν latex γάντια και γυαλόχαρτα. Το μενού δεν προέβλεπε φακή βραστή, οπότε κανένα θέμα δεν υπήρχε με πρωτοτόκια. Σπαγγέτι, παρακαλώ, με σάλτσα ντομάτα και κυβάκια τηγανητής μελιτζάνας, ενώ στην κορυφή για φέσι θα έκοβα με το ψαλίδι ένα ολόκληρο κλωνάρι βασιλικό.

Δεύτερη ώρα Μαθηματικά με την τεχνική του εσωτερικού μονόλογου. Πόσα σφηνοπότηρα νέφτι θα ρίξω στην μπογιά; Τι νούμερο γυαλόχαρτο πήρα, γιατί μάλλον θα χρειαστώ κι άλλα; Τέσσερα πινέλα θα φτάσουν; Πόσα μέτρα είναι τα κάγκελα; Μήπως τα υλικά που πήρα τελικά θα έφταναν να περάσω δυο χέρια την κουπαστή του Τιτανικού;

Τελευταία ώρα: Μουσική. Ήμασταν κι οι τρεις μες στον ιδρώτα του μεσημεριού. Πράσινη σκόνη σαν τριμμένος πάγος πετούσε και κολλούσε γύρω μας και πάνω μας. Μοιάζαμε όλο και περισσότερο στον Shrek με γδαρμένα δάχτυλα, σκισμένα γάντια (ίσως και καλσόν) πιστεύοντας πως αξίζαμε μια «παγωμένη τζιμινιέρα» με φιλική συμμετοχή Νταλάρα ή έστω ένα «πλαστό πασαπόρτι» από Σερ Μπιθί ή στη χειρότερη μία παγωμένη FIX για τον πρωτομάστορα (ακούω και στο «Γιώργος») και χυμούς για τη νεολαία.

Βγήκε ο γείτονας από το απέναντι μπαλκόνι και με εκδικητικό μάτι (λίγο από Walking Dead λίγο από Breaking Bad) και κορώνες βραχνοκόκορα ούρλιαζε το μικρό του μυστικό για ένα ελάττωμα πως αγαπάει «λάθος άτομα». «Κανείς δεν είναι τέλειος» θα ήταν η ατάκα, αν παίζαμε σε ταινία και όλα θα σταματούσαν εκεί, αλλά τότε άρχισε να φυσάει.

Σκεφτόμουν τις μαγειρικές εκπομπές στην τηλεόραση να διακόπτονται απότομα και πριν καν χυλώσει η σάλτσα, ένας έντρομος εκφωνητής να μιλάει για πυρκαγιές που μπαίνουν σε κατοικημένες περιοχές, χτυπάνε το κουδούνι και ορμάνε στο καθιστικό, παρακολουθούν το έκτακτο δελτίο, αηδιάζουν και σβήνουν μόνες τους. Τα ζώδια θα μιλούσαν για δημιουργική έμπνευση και δραστηριότητα στο σπίτι … λόγω καύσωνα και ισχυρών ανέμων … εγώ θα ξαναζούσα την ώρα των Μαθηματικών … 2 χέρια μίνιο … χωρίς συναισθηματικές εμπλοκές οι δίδυμοι … με τα πινέλα στο νέφτι 8 ώρες (κάτι σαν αντιβίωση) … και διανοητικές συζητήσεις μέχρι τουλάχιστον η Σελήνη να βγει από τον Αιγόκερο … να μαγειρευτεί η ψίχα με τη μαντζουράνα και να τραβήξει το άρωμα από το σαφράν και τη μουστάρδα … να ξυπνήσει κι ο πρωτομάστορας (λέγε με Γιώργο, είπαμε) από το λήθαργο του μεσημεριού να ξαναδώσει το σύνθημα.