Στη γειτονιά μυρωδιές
ενός επίμονου χειμώνα
και οι ταμπέλες σβησμένες.
Με κοίταξε με την ανάσα
κομμένη στο ρυθμό της απελπισίας:
"Εσύ συνέχισε" άκουγα.
Τοίχοι στο χρώμα
που θα ταίριαζε στη μνήμη
και μια υποψία
πως η στέγη από στιγμή σε στιγμή
θα έπεφτε.
"Συνήθισαν τα αυτιά μου στα παράπονα
και δεν πρέπει να δώσω σημασία" σκέφτηκα.
Όταν ανέβηκε όμως τα σκαλιά,
στάθηκε για πολύ λίγο να με δει.
Κι ούτε που περίμενε.
Άφησε μόνο πίσω του
τα λόγια εκείνα πάλι
και μένα χωμένο στις ενοχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου