Ψυχοφθόρο είναι …

Ψυχοφθόρο είναι επίθετο,
αν και θυμίζει πολύ τον αχθοφόρο
επειδή νιώθεις ένα βάρος στην ανάσα
ή αλλιώς το φέρεις βαρέως.
Ως σύνθετη λέξη προκύπτει
από την ψυχή και τη φθορά.
Δε γνωρίζω τις εικόνες
που σας έρχονται στο νου,
για μένα μοιάζει πολύ
με το κρύο που πλησιάζει,
τους ξεχασμένους δίσκους στην αποθήκη,
τις τέσσερις ιώσεις που πρόλαβα και άρπαξα
σε μισή σχολική χρονιά,
τους φίλους που δεν προλαβαίνω να δω
και μία πόλη
άδεια
πρωί Σαββάτου
δίπλα στη σκοτεινή θάλασσα…

Η Ιστορία και τα πρόσωπα

Προσπαθούσε να θυμηθεί
ποιο κεφαλαίο γράμμα
πήγαινε δίπλα στους αυτοκράτορες.
- Λέων ο Ίσαυρος αλλά είναι ο Β΄ ή ο Γ΄;
- Ήταν ο τρίτος.
- Και ο γιος του ο Κωνσταντίνος ήταν ο Ε΄ ή … δε θυμάμαι …
- Μήπως θυμάσαι ποιος υποστήριξε τις θέσεις των εικονολατρών;
- Ένα φρούτο … βερύκοκο ή δαμάσκηνο … δε θυμάμαι … μάλλον Δαμάσκηνος!
- Δαμασκηνός πιο σωστά!
- Χρειάζονται τα ονόματα στην Ιστορία; Δε θα ήταν καλύτερα, αν τα πάντα γίνονταν μυστικά και ανώνυμα;
Έψαχνα τη σωστή απάντηση, όταν ξαναχτύπησε …
- Καλύτερα για όλους!

Μέρες τώρα ...

Είναι μέρες που
δε γράφω
δε διαβάζω
δε σκέφτομαι.

Κοιτώ στο διάδρομο
όσους πηγαινοέρχονται.
Στο θάλαμο
έχουν μπει γιατροί.

Χάνεται ο χρόνος και …
δεν τραγουδώ
δε χορεύω
δε μιλώ.

Ανεβαίνω σκάλες
δεν κοιτώ κρεβάτια
αποφεύγω βλέμματα.
Αν κλαίνε
αν γελάνε
δε θα καταλάβω.

Καιρό τώρα
κοιμάμαι με το βάρος
μιας χαμένης μέρας.

Ο χρόνος

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Είμαι σε δραματική κατάσταση,
πέρασαν οι γιορτές και δεν ήμουν εκεί,
δεν ήρθαν για μένα.
Αν δεν είχαμε ξεστολίσει το δέντρο, θα το έγραφα σε κάρτα
και θα το έκρυβα ανάμεσα σε κλαδιά και φωτάκια,
να πέσει στα κατάλληλα χέρια: θέλω να ξαναρθούν τα Χριστούγεννα!!!
Μπερδεύω τις μέρες, οι γιορτές έχουν μείνει ανακατεμένες στο μυαλό μου,
αρχίζω και δεν τα πάω καθόλου καλά με το χρόνο.
Όχι δε θα μετρήσω τις μέρες μέχρι το Πάσχα!

Όταν μια αίσθηση ...

Όταν μια αίσθηση μπει στην άκρη,
οι άλλες παίρνουν φωτιά...

Κλείνω τα μάτια
σέρνομαι σε μια ευθεία
στο μυαλό πλάνα από ταινίες σε υπόγεια μετρό
στα αυτιά ήχοι από το "My generation"
κι ο Townshend σπάει την κιθάρα.
Το σημαντικό δεν υπάρχει στο κέντρο της εικόνας.
Κρύβεται καλά.

Κλείνω τη μύτη
βγαίνω στο φως
στο πεζοδρόμιο στρογγυλά γυαλιά πατημένα
μια αράχνη πλέκει γύρω τους
ρολά ανεβαίνουν
ζητιάνοι βγαίνουν
γυάλινα βλέμματα
κανείς δεν πλησιάζει κανέναν
θόρυβοι, κραυγές, ψίθυροι
όχι γέλια όμως.

Ο καιρός αλλάζει
ο αέρας φυσάει πάνω στις τέντες
Κλείνω τα αυτιά
χλωρίνη νοσοκομείου μυρίζει παντού
είμαστε ευχαριστημένοι,
αν ο γιατρός βγάλει διάγνωση,
μας αρκούν τα λίγα.

Όταν μια αίσθηση μείνει πίσω,
οι άλλες προσπερνούν ...

Ο πίνακας: Pieter Bruegel (Brueghel) the Elder,
The Procession to Calvary (1564)