Ο καρδινάλιος

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, σήμερα είδα με τα μάτια μου κάτι συγκλονιστικό. Είδα από κοντά πώς χωράνε 1.000 καρδινάλιοι σε έναν άνθρωπο. Όχι, δεν ήταν υπερ-προσφορά σε σουπερ-μάρκετ. Δεν ήταν χριστουγεννιάτικο παιχνίδι
που μιλάει όποτε το κουρδίζεις
(αν και για το τελευταίο δεν παίρνω όρκο).
«Δεν κελαηδούσε σαν πουλί,
μήτε σαν χελιδόνι,
μον΄εμιλούσε κι έλεγε
μ' ανθρώπινη λαλίτσα».
Με πληροφόρησε πως όλα τα προβλήματα λύνονται με υπομονή και ομαδοσυνεργατική ...
δεν ήξερε όμως να μου πει για τα βιβλία που δεν ήρθαν ακόμα (τέλος α΄ τριμήνου), δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω γιατί το φωτοτυπικό δε λειτουργεί χωρίς μελάνι ... χτύπησε το κουδούνι και με το βλέμμα του με ξεπροβόδισε για την τάξη ...
α ... ξέχασα να σου πω πως
στην τάξη με περίμενε μία έκπληξη.
Η Θ. σήκωσε το χέρι:
- Η Λάρισα είναι βουνό;
- Όχι.
- Α ...