χαμόγελα

8.10: η Γ. μόλις έβγαινε στο προαύλιο για εφημερία.
Μας έσκασε χαμόγελο κι ακούστηκε το κουδούνι.
Έτσι κι αλλιώς κάθε Τετάρτη
αυτή μιλάει στο μικρόφωνο,
αλλά σήμερα πριν την πρωινή προσευχή
έδωσε περισσότερα παραγγέλματα από κάθε άλλη φορά.

8.20: ο Ν. δεν έψαχνε τις προσωπικές αντωνυμίες στην άσκηση του βιβλίου.
Έτσι κι αλλιώς έγραφε σε ένα χαρτί
που μετά ταξίδευε λαθρεπιβάτης κάτω από τα θρανία.
Πρόλαβα και διάβασα λίγες λέξεις από μακριά.
Λίγα ρήματα και μπερδεμένα ουσιαστικά.
Δε χαμογελούσε όμως.
Με κοίταξε: «Ανταλλάσσουμε μηνύματα και δε μιλάμε»

9.39: η Κ. φοβάται.
Μπήκε στην τάξη μία μύγα από την πόρτα …
μετά από τρία τρελά ζιγκ-ζαγκ βγήκε από το παράθυρο.
Η Ν. εκμεταλλεύεται την αναστάτωση,
πετάει ένα ποπ-κορν στον αέρα …
τεντώνει ανοικτό το στόμα
μήπως και το καταπιεί.
Ο Σ. μασάει τσίχλα.
Ο Ν. με κοιτάει χωρίς χαμόγελο.

9.40: ακούγεται το κουδούνι, τα χαμόγελα επιστρέφουν…

Χειμωνιάτικο απόγευμα

Χειμωνιάτικο απόγευμα παλαιάς κοπής
κι όλα τα μουντά χρώματα της παιδικής μου ηλικίας μαζί …
Από την απέναντι πολυκατοικία το σήμα της Αθλητικής Κυριακής σε διαπασών ρυθμούς μέσα από κλειστά παντζούρια και γκρίζα σκοτεινά διαμερίσματα.
Το ραδιόφωνο έχει σωπάσει, επειδή απλά
δεν υπάρχει τραγούδι να κρύψει αυτή τη μελαγχολία,
ίσως πάλι επειδή
δε βρέθηκαν οι σωστές νότες που θα διώξουν τη θλίψη.
Καμία φωνή δε θα πει καλό λόγο
για τη βδομάδα που έρχεται ....

(πίνακας: James Gurney, Waterfall City: Afternoon Light)

Λαβύρινθος

Με παιχνιδιάρικη διάθεση έγραψα στον πίνακα:
«το 1/3 δεν είναι διαίρεση, είναι λαβύρινθος»
Ο Ν. σήκωσε το χέρι.
Υπέθεσα πως βρήκε μια παρόμοια διαίρεση που δεν τελειώνει ποτέ.
"Κάθε Κυριακή πηγαίνω κατηχητικό. Ο παπάς το πρωί μας κερνούσε γλυκά. Μερικές φορές και το μεσημέρι. Συνήθως κοκάκια. Νομίζω"
Περίμενα υπομονετικά μέσα στην ησυχία της αμηχανίας να οδηγήσει ο Ν. τη σκέψη του σε κάποιο κλάσμα-λαβύρινθο.
Μας έσωσε όλους η Μ. "Αυτό δεν είναι κατηχητικό. Είναι ζαχαροπλαστείο". Ο Ν. επανήλθε με ξινισμένο ύφος και ως Σαπφώ Νοταρά γρύλισε: "Φέτος δεν έχει γλυκά", για να απαντήσει και πάλι η Μ.: "Φέτος έχει κρίση".

Μία σεμνή τελετή

Φέτος όλα ήταν διαφορετικά ...
με το φινάλε να ακουμπάει στο παρελθόν
αλλά να ανασαίνει στο παρόν!!!
Τα παιδιά της χορωδίας να σκορπούν συγκίνηση
η εικόνα να σε πνίγει
και στο βάθος να περιμένει η φωνή του Παύλου
να σημάνει - όπως έλεγαν κάποτε - τη λήξη της σεμνής τελετής ...

Συναίνεση

(Ackerfeldt Gotthard Wilhelm Als Peder, Portrait of Christian VII King of Denmark)

Έξω από τους τοίχους της τάξης άγχος ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός της συναίνεσης. Μέσα όμως, οι μαθητές μου ενθουσιασμένοι με τις δικές τους εκλογές. Οι φίλοι με είχαν προειδοποιήσει πως η εκλογική διαδικασία μεταξύ μαθητών τις περισσότερες φορές καταλήγει σε μαύρο δάκρυ. Ας συνηθίζουν από μικροί, σκέφτηκα και τελικά το τόλμησα. Προς μεγάλη μου έκπληξη μία μαθήτρια είχε ετοιμάσει να εκφωνήσει δύο σελίδες λόγο, ενώ ένας άλλος - συνονόματός μου - πετάχτηκε δίπλα της και εκτός κειμένου άρχισε να τάζει. Όταν τέλειωσε η καταμέτρηση, έδωσα συγχαρητήρια στους νικητές και ρώτησα το Γιώργο πώς θα καταφέρει να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του. Είχε βγει πρώτος με διαφορά και πετούσε στα σύννεφα. Από εκεί ψηλά με είδε και με γλυκό χαμόγελο μου ψιθύρισε σαν να με κορόιδευε: -Κύριε Γιώργο, μην ανησυχείτε, λεφτά υπάρχουν!

Χρώματα

(Joan Miro, The Farm, 1921-1922)

Μ’ αρέσουν τα χρώματα, αν και … δεν μπορώ να τα ξεχωρίζω. Όταν όμως είμαι ανάμεσα σε παιδιά, νιώθω λιγότερο ενοχλητική αυτή την αδυναμία μου. Νομίζουν ότι προσποιούμαι τον ανήξερο, μόνο και μόνο για να τους αναγκάσω
να ανακαλύψουν επίθετα σε –ής.
Για παράδειγμα:
Μπορώ να πω
«ο καφετής στο χρώμα του καφέ
είναι πολύ πικρός
χωρίς τον ζαχαρή
και όχι τόσο στιφός
όσο ο βυσσινής»
και να αποφύγω να δώσω λεπτομέρειες
για τις αποχρώσεις.
Ζήλευα ανθρώπους σαν τον Μιρό
που ανακάτευε χρώματα
αλλά όλοι καταλάβαιναν πού ήταν ο ουρανός
και πού τα σπίτια.
Ζήλευα ανθρώπους σαν τον Λουντέμη
που έβλεπε τα πράγματα
να βαδίζουν στη γη με το αληθινό τους χρώμα:
"τη χαρά άσπρη
τη θλίψη χλωμή".
Ζήλευα λίγο και τους πολιτικούς
που κάποτε μπορούσαν να πουν με σιγουριά:
«Ψηφίστε μας επειδή είμαστε πράσινοι, δεν είμαστε μαύροι»
«Ψηφίστε μας για ένα λόγο, είμαστε καθαροί γαλάζιοι
ούτε μπλε ούτε κόκκινοι».