Τις ιστορίες τις φέρνουν τα παιδιά...

Οι ιστορίες περνάνε δίπλα μας σαν σφαίρες κι αν δεν τις ακούσουμε, χάνονται... κι αν δεν τις γράψουμε...
Λίγο πριν φτάσουμε στο σχετικό μάθημα της Μικρασιατικής Καταστροφής, είπαμε να μαζέψουμε ιστορίες που ακούγονται μέσα στα σπίτια μας. Άλλωστε τα παιδιά μεγαλώνουν σε μια πόλη που φτιάχτηκε από πρόσφυγες.
"Κύριε, πειράζει αν έχω κάνει λάθη;"
"Όχι"

Ιστορία πρώτη
Η προπρογιαγιά μου την εποχή της Μικρασιατικής Καταστροφής ήταν μικρό κοριτσάκι, αλλά τη ντύσανε γριούλα, την έβαλαν σε μια βάρκα και την έφεραν στην Ελλάδα. Μόλις ήρθε Ελλάδα, λέγανε οι γύρω Έλληνες πως ήταν Τουρκάλα και οι Τούρκοι λέγανε πως είναι Ελληνίδα.
Πολλά χρόνια μετά, την εποχή της γερμανικής κατοχής κάτσανε η προγιαγιά μου η Μαλάμω με τον προπροπαππού μου, την προγιαγιά μου και τις αδερφές της να φάνε και πετάχτηκε μια σφαίρα και σκότωσε τον προπροπάππο μου.
Λουκία – Μαρία Βάρσου
6ο Δημοτικό Σχολείο Βύρωνα

2 Μαΐου 1919

100 χρόνια πριν
Σμύρνη, 2 Μαΐου 1919
"Ο κόλπος μαύρισεν από καράβια. Αιώνες τα προσμέναμε στην σκλαβιά μας. Δεν τα φέρνουν οι μηχανές τους. Τα τραβά ο μαγνήτης των πόθων μας.
Νάτα τα καράβια!
Έρχονται, φτάνουν, ζυγώνουν.
Το υπερωκεάνειο "Πατρίς" με το 1/38 Ευζωνικό σύνταγμα πλεύρισε στην Προκυμαία"
Κώστας Μισαηλίδης, πολεμικός ανταποκριτής, 100 χρόνια πριν.

και 100 χρόνια μετά μια εκδήλωση του Ελληνικού Ιδρύματος Ιστορικών Μελετών στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου.

Εικόνα: Έλληνες της Σμύρνης παρακολουθούν την είσοδο του ελληνικού στόλου στον λιμένα της πόλης (2/15 Μαΐου 1919).