Πουριά, Σκύρος

Φωτογράφιζα τον ήλιο που έφευγε αργά. Ίσως το κάνει επίτηδες, χαμογέλασα. Για να τον προλάβω πριν κρυφτεί πίσω από το ακρωτήρι. Η Χαρά αναρωτιόταν πού είχαμε ξανά την ίδια αίσθηση, σαν να είμαστε σε καράβι.

Έκλεισα τα μάτια.

Στο μυαλό μου ξετυλίγονταν εικόνες από το βιβλίο του Λίτελ. Ο Μαξιμίλιαν Άουε ταξίδευε σε ένα βαγόνι από το Βερολίνο στο Πότσδαμ. Δίπλα η αδερφή του και στο κεφάλι του η κυλινδρική άδεια διαδρομή μια σφαίρας από τις τελευταίες μέρες της 6^ης στρατιάς στο Στάλινγκραντ.

Άνοιξα τα μάτια.

Τα παιδιά κοιτούσαν θαμπωμένα τον Άγιο Νικόλα χτισμένο μες στον όρθιο βράχο. Πίσω τα Πουριά και ψηλά στο βάθος η Χώρα.

Το κύμα έσκαγε στα βράχια κάτω από τα πόδια μας και από το ηχείο μια γλυκιά γυναικεία φωνή μας καλούσε να πάμε «να βρούμε ένα αστέρι σε έναν κόσμο μαγικό».  

Γιώργος Γιώτης (30/6/2018)

Μεταξοσκώληκες

 

Το τελευταίο στάδιο ακριβώς στο 90ό λεπτό, λίγο πριν λήξει μία ακόμη σχολική χρονιά.
Η πεταλούδα που βρίσκεται μέσα στο κουκούλι, τελικά τα καταφέρνει και 12 ημέρες μετά την ολοκλήρωση του πλεξίματος, κόβει τις κλωστές της φούσκας και βγαίνει.
Οι θηλυκές αφού γεννήσουν, πεθαίνουν.
Και κάτι παράξενο. (Όχι ότι όλα πριν ήταν φυσιολογικά.)
Οι πεταλούδες γεννούν τον σπόρο, ακριβώς στο ίδιο σημείο όπου πρωτοβγήκαν από το κουκούλι τους.

Φωτογραφία: Οι μεταξοσκώληκες ταξιδεύουν μέσα σε μία κούτα από τάξη σε τάξη χάρη στον κύριο Δημήτρη.

Σήμερα η τάξη γέμισε αρχαίες Μινωίτισσες...

 

 Ημέρα Τρίτη και κάνω Ιστορία στην τρίτη τάξη.
"Η καθημερινή ζωή των Μινωιτών"
Ο Γιάννης έχει απορία.
- Κύριε, το βιβλίο λέει πως οι γυναίκες στη Μινωική Κρήτη φορούσαν στο κεφάλι κορδέλες. Δεν καταλαβαίνω πώς.
Η Μελίνα του εξηγεί. Η Έλενα λέει πως φοράει κι αυτή κορδέλα. Το ίδιο και η Δήμητρα και η Μαρία και η Κατερίνα.
- Έχω μια ιδέα, τους λέω. Την Πέμπτη που θα ξανάχουμε ιστορία, τα κορίτσια να έρθουν όλα φορώντας κορδέλες.
Χαμογέλασαν.
Και σήμερα η τάξη γέμισε αρχαίες Μινωίτισσες.

Το αύριο

 

Οι πιο όμορφες στιγμές έρχονται,
όταν εγώ μαθαίνω από τους μαθητές μου.
Τρίτη δημοτικού και μιλάμε για την παράδοση.
Τα παιδιά έψαξαν και βρήκαν αινίγματα.
Η Αντριάνα διαβάζει:
"Ποτέ δεν υπήρξα,
αλλά θα υπάρχω για πάντα.
Κανείς ποτέ δε με είδε
και κανείς δε θα με δει.
Και παρόλα αυτά, είμαι η ελπίδα όλων
ότι θα ζουν και θα αναπνέουν
σ' αυτή τη γη.
Τι είμαι;"
Δεν το βρίσκει κανείς.
Ζητάμε όλοι βοήθεια. Γράμματα. Έναν ακόμη ορισμό;
Η Αντριάνα καμαρώνει.
- Το αύριο, κύριε.
Η τάξη γεμίζει ποίηση και χαμόγελα.

Εικόνα: "Μερικά δευτερόλεπτα πριν την ευτυχία"

Δευτέρα 4 Ιουνίου 19.00 στο Δημαρχείο του Βύρωνα

Μετά από αίτημα των Συλλόγων Γονέων των 6ου και 7ου Δημοτικών Σχολείων Βύρωνα, το ζήτημα των κεραιών στην περιοχή θα συζητηθεί ως πρώτο θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο που θα γίνει τη Δευτέρα 4 Ιουνίου στις 19.00 στο Δημαρχείο Βύρωνα. Η συμμετοχή όλων μας σε αυτή τη συνεδρίαση κρίνεται απαραίτητη, προκειμένου να εκφραστεί με τον πιο εύγλωττο τρόπο η αγωνία μας για τις επιπτώσεις της παρουσίας τριάντα επτά (37!!!) κεραιών κινητής τηλεφωνίας στον πυκνοκατοικημένο Βύρωνα. Η τελευταία κεραία τοποθετήθηκε μόλις πενήντα μέτρα μακριά από το σχολείο μας και ακριβώς απέναντι από το δημαρχείο.