Καλό ταξίδι, Κώστα!!!

Καλό ταξίδι, Κώστα!!!
"Υπάρχουμε κι εμείς οι ανόητοι, που ζούμε σαν να μην πεθάνουμε ποτέ... και υπάρχουμε μη θέλοντας να ζήσουμε ξανά... Ασφυκτιούμε από οξυγόνο αγάπης που αρνούμαστε να αναπνεύσουμε. Κρατάμε την ψυχή μας και τις σκέψεις μας για τον εαυτό μας. Ανοίγουμε την καρδιά μας στην αυτολύπηση , δεν προσφέρουμε την ύπαρξή μας σε κανέναν. "Άθραυστοι.." , φυλακισμένοι σε μια ύπαρξη χίλια κομμάτια. Η ζωή μετριέται σε καντάρια δοσίματος της ψυχής σου.. Χάσε για να ζήσεις.., μην το φοβηθείς!"
Κώστας Διακουμέας, 18/4/2018
 
 Την Πέμπτη 24/5/2018 στις 13.30 στο Κοιμητήριο του Βύρωνα, θα αποχαιρετήσουμε έναν αυθεντικό Άνθρωπο, έναν καρδιακό φίλο, έναν ποιητή….
Είναι αδιανόητη αυτή η μάζωξη που μας κανόνισε ο Κώστας αυτή την εβδομάδα…. απλά αδιανόητη …
Και ώσπου να συναντηθούμε για να συνοδέψουμε αυτό που δεν πήρε μαζί του εκεί, στον άυλο κόσμο, στον κόσμο της αφθαρσίας και της αιωνιότητας, για το δικό μας ποιητή μόνο ένας ποιητής θα μπορούσε να μας παρηγορήσει:

Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε,…,
μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.
Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά.
Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται
νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του… (Τ.Λ.)

"Άγριος Σπόρος" στο Θέατρο Επί Κολωνώ

 

1. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να κρίνουν τους άλλους. Έχουν στο μυαλό τους ένα πρότυπο και σε μετράνε. Αν απέχεις έστω και λίγο από αυτό το πρότυπο, μετατρέπεσαι σε στόχο. Και δε σε αφήνουν σε χλωρό κλαρί.

2. Υπάρχουν άνθρωποι νευρικοί που μέσα τους όμως νιώθουν σίγουροι. Δεν νοιάζονται αν τους έχουν όλους απέναντι, γιατί νιώθουν νικητές. Και δεν ξεχνάνε λόγια σημαντικά, ακόμη κι αν πέρασαν πολλά χρόνια: «Ποιοι είναι χειρότεροι; Αυτοί που δίνουν τις εντολές ή αυτοί που τις εκτελούν»

3. Ο άγριος σπόρος δε νοιάζεται σε ποιο χώμα θα πέσει. Δεν κλαίγεται που δε βρίσκει τις ιδανικές συνθήκες να τον βοηθήσουν. Συνεχίζει κι ας τους βλέπει όλους απέναντι. Ας τον διώχνουν. Ας κουνάνε μπροστά του πρότυπα να τον συγκρίνουν. Νιώθει νικητής.

Πύλος και Γιάλοβα

Γιάλοβα

Γλυκιά η ζωή σαν σπιτικό παστέλι.

Και στο βάθος Γιάλοβα.

Τα χρώματα και η οπτική γωνία είναι που φτιάχνουν την εικόνα μας για τον κόσμο.

"Αγάπη παράνομη" του Κωνσταντίνου Θεοτόκη

1. Το θέατρο που είδαμε την παράσταση είναι ένας υπέροχος χώρος στο Γυμνάσιο στη Λογγά Μεσσηνίας
2. Το έργο "Αγάπη παράνομη" διασκευασμένο διήγημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, από την νατουραλιστική περίοδο, πριν τα αριστουργήματα του κοινωνικού ρεαλισμού (Η τιμή και το χρήμα, Σκλάβοι στα δεσμά τους)
3. Η ευρηματική διασκευή και σκηνοθεσία του Πέτρου Αυγερινού σε μια συνεργασία του Θεάτρου του Ιονίου με τη Θεατρική Ομάδα Οδύσσεια.
4. Συγκλονιστική η ερμηνεία της Δώρας Παπανικολάου.
5. "Εκατόν τόσα χρόνια από τότε που ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης στηριγμένος σε μια πραγματική ιστορία, αναδείκνυε το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις. Σήμερα τα σκεπάζουν καλύτερα." (Από το πρόγραμμα της παράστασης)

Τα ξωτικά

Απόγευμα σε δρόμους γεμάτους
ανάμεσα σε Βύρωνα και Γλυφάδα.
Ο εκφωνητής προειδοποιεί:
"Το τραγούδι είναι εθιστικό"
Ακούω τις πρώτες νότες
ανεβάζω ένταση
"μέσα στα ρούχα μου σε κρύβω σαν φωτιά
να `χουν να λεν πως δε σε γνώρισα ποτέ
όνειρο είναι η ιστορία μας καρδιά μου
τα ξωτικά γυρνούν τις νύχτες συντροφιά μου"

Το καπηλειό

Ήτανε όμορφο θαρρώ
εκείνο τον παλιό καιρό
το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά
βαρμένα μέσα στην καρδιά
με τ’ όνειρό μου.

Και κάθε μέρα από βραδύς
ντουγιουντισμένος ο Βαρδής
με το λαούτο
με το κρασί του στον οντά
στον αμανέ του να κεντά
τον κόσμο τούτο.

Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που για δυο χείλια βυσσινιά
τα σιγοπίνει
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
που το λαούτο του Βαρδή
τον πόνο σβήνει.

Κι ο Μύρος πιάνει το χορό
το χώμα μόνο έχει οχτρό
χρυσά παλάτια
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά
τα δυο του μάτια.

Θυμούμαι κάθε χαραυγή
πού `λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου
όνειρο βάρκα με πανιά
να σεργιανίζω το ντουνιά
με τα φιλιά σου.

Αργό το ζάλο μου, βαρύ
ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου
ρωτώ διαβάτες στα στενά
αν είδαν μάτια καστανά
σαν τα δικά σου.

Πως να δικάσω μια ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί
που τρεμοσβήνει
στο ερειπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό
έχει `πομείνει.

Μαγική συνύπαρξη

Από τις πιο ωραίες live στιγμές:
τρίτη στροφή του τραγουδιού
ο Μίλτος γυρίζει την πλάτη
και ο Θηβαίος του κάνει νόημα
και ανεβαίνει στη σκηνή
χωρίς να έχει προαναγγελθεί...
"Της φυλακής μου πόρτα
εσύ και αντικλείδι
και γω μικρό στολίδι
στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι
σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις
για πάντα πριν χαθώ"

"Γεια σας κοπέλια" και...
όλο το Θέατρο Βράχων όρθιο...