Γλασκώβη, Βοτανικός Κήπος

Επειδή λίγο να ψάξετε στο internet, θα βρείτε χιλιάδες φωτογραφίες του Glasow Green, είπα να μην ανεβάσω πρασινάδες, αλλά τα μπαλκόνια απέναντι.
Λοιπόν, η ιστορία μας σήμερα θα μπορούσε να έχει τίτλο "Όχι άλλο κάρβουνο" ή αγγλιστί Glasgow Green.
Ήταν περίπου στο τέλος του 17ου αιώνα, όταν ο βασιλιάς Ιάκωβος Β΄ της Αγγλίας ξύπνησε μια μέρα στις καλές του και είπε "τι να κάνω; τι να κάνω;", το μάτι του έπεσε σε μια τεράστια έκταση της Γλασκώβης άχρηστη και σκέφτηκε "Βρε, δεν τη χαρίζω ολόκληρη την περιοχή στους κατοίκους της πόλης;". Οι κάτοικοι του απάντησαν "Εξοχότατε, μεγαλειότατε κλπ, με όλο το θάρρος, αλλά τι να το κάνουμε το δώρο σας;" κι αυτός μούτρωσε, είπε μέσα από τα δόντια του "αξία έχει η κίνηση και όχι το ίδιο το δώρο" και ο βιογράφος του τον πέτυχε να βρίζει τον εαυτό του που δεν τους πήγε ένα κουτί σοκολατάκια ή ένα κιλό παγωτίνια και να τους αφήνει να τρώγονται μεταξύ τους ποιος θα πρωτοπρολάβει να κεραστεί. Βέβαια, μεταξύ μας, το δώρο δεν ήταν της προκοπής, το πράσινο ήταν λίγο και παντού υπήρχαν στεκούμενα νερά, κουνουπάκια πετούσαν, βατραχάκια χοροπηδούσαν και το μέρος μόνο ειδυλλιακό δεν το έλεγες.
Όμως οι κάτοικοι δέχτηκαν το δώρο και με πολλή δουλειά βάλθηκαν να το μεταμορφώσουν σε καταπράσινο και ειδυλλιακό παράδεισο, αλλά… έτσι όπως έσκαβαν, ανακάλυψαν πως η περιοχή είχε κάρβουνο. Αμέσως τους μπήκε η ιδέα ο καταπράσινος και ειδυλλιακός παράδεισος να μετατραπεί σε ένα τεράστιο υπερσύγχρονο ορυχείο, αλλά ακούστηκε μια φωνή, που επαναλάμβανε με πάθος «όχι άλλο κάρβουνο» και είπαν όλοι μαζί με μια φωνή «πράσινο και πάλι πράσινο».
Έφτιαξαν μέσα σιντριβάνια, έστησαν αγάλματα για σημαντικούς Βρετανούς βασιλιάδες, στρατηγούς και ναυάρχους κι άφησαν τον ποταμό Clyde να περνάει ανάμεσα. Για να μη φύγουν τα κουνουπάκια και τα βατραχάκια που λέγαμε.

Εμείς το επισκεφθήκαμε 24/6/2017 και τρομάξαμε να βρούμε τη στάση να κατέβουμε και μετά να ανέβουμε στο λεωφορείο. Τόσο τρομάξαμε που είπαμε όχι άλλη στάση στο hop on hop off. Γυρίσαμε όλη την πόλη και καταλήξαμε στη Buchanan Street σε ένα εστιατόριο που η σερβιτόρα ενθουσιάστηκε μαθαίνοντας ότι είμαστε Έλληνες κι άρχισε να μιλάει για τις διακοπές της στα νησιά μας και για τον ωραίο καιρό που έχουμε. Χαιρετίσαμε και τον σεφ, ο οποίος (έκπληξη) ήταν από την Κεφαλλονιά.
Στρίψαμε δεξιά στην George Street και φτάσαμε στον σταθμό. Το επόμενο τρένο για Εδιμβούργο θα έφευγε σε 10 λεπτά.

Γλασκώβη, Καθεδρικός και Νεκρόπολη

24/6/2017
Επόμενος σταθμός ο Καθεδρικός. 
Γοτθικός ναός και πίσω του στην κορυφή του λόφου βικτωριανό νεκροταφείο. Το ιδανικό σκηνικό για θρίλερ. Η Ιωάννα θέλει εντυπώσεις από Ghost Tours και φαντάζομαι ένα γκρουπ να γυρνάει εδώ βράδυ. Κανείς δεν το τόλμησε και ούτε πρόκειται μάλλον να το οργανώσει στο μέλλον. Ο ναός από τους ελάχιστους που διασώθηκαν ανέπαφοι στο πέρασμα του χρόνου. Στο υπόγειό του υπάρχει κρύπτη με τον τάφο του πολιούχου της πόλης, άγιο Κέντιγερν, που λένε πως εδώ έχτισε την πρώτη εκκλησία.
Έξω από τον Καθεδρικό η ομάδα χωρίζεται. Εμφύλιος κανονικός. Δύο δε θέλουν να ανέβουν τον λόφο να δουν τη Νεκρόπολη και ψάχνουν κοντινή καφετέρια. Είναι νωρίς ακόμα και δε θα έλεγα όχι σε ένα καφεδάκι, αλλά όλοι οι ταξιδιωτικοί οδηγοί συνωμοτούν εναντίον μου. Ξεφυλλίζω και διαβάζω: «Η περιοχή είναι ιδιαίτερα ατμοσφαιρική, και υπάρχουν πολλές ιστορίες για παράξενα φαινόμενα» γράφει ο ένας κι ευτυχώς που ακόμα έχει ήλιο. «Όσο κι αν δεν το πιστεύετε, θα απορροφήσει κάμποσο από το χρόνο σας η βόλτα ανάμεσα σε μνημεία και η απόλυτη ησυχία θα βάλει σε τάξη τη σκέψη σας».
Τελικά, συνεννοούμαστε με τα μάτια για τη συνέχεια της περιπέτειας. Είμαστε τέσσερις και ανεβαίνουμε τον λόφο.

Γλασκώβη: Πλατεία Γεωργίου

24/6/2017
Αν έχεις λίγες ώρες να γυρίσεις μία τεράστια πόλη, τότε μία είναι η καλύτερη λύση. Hop on Hop off λεωφορεία. Κάνω και τσάμπα διαφήμιση (φτου). Βέβαια κάποιοι επιμένουν να τα φωνάζουν Pop on Pop off. Και σε αυτό το όνομα γυρίζουν να το ξέρετε. Κατεβαίνετε από το τρένο και πέφτετε μούρη με μούρη με την πλατεία του Γεωργίου του Τρίτου. Όχι, οι Γιώργηδες δεν είναι 45 σαν τους Γιάννηδες. Είναι εκατομμύρια και έχουν πιάσει όλα τα καλά πόστα, τους έχουν αφιερώσει τις πιο κεντρικές πλατείες. Για την ακρίβεια στη Γλασκώβη η πλατεία Γεωργίου του Τρίτου (λέγε με σκέτο George Square) είναι το σημείο μηδέν της πόλης. Πιο κέντρο δηλαδή δε γίνεται. Αν και από το 1781 ήταν πάντα η κεντρική πλατεία της πόλης, τα πρώτα χρόνια δεν ήταν να περνάς από κει και να φοράς τα καλά σου. Βούρκος με λασπωμένα νερά και έσφαζαν άλογα. Τα χρόνια περνούσαν σπίτια Γεωργιανής αρχιτεκτονικής άρχισαν να χτίζονται, άνοιξε ο σιδηροδρομικός σταθμός και από το 1842 η πλατεία άρχισε να θεωρείται πλέον το κέντρο της οικονομικής ζωής της πόλης. Η πλατεία σήμερα περιβάλλεται από σημαντικά και ιστορικά κτίρια και ξεκινούν ή καταλήγουν διαδηλώσεις, ενώ πολύ συχνά γίνονται και εκδηλώσεις.
Επόμενος σταθμός: Καθεδρικός και Νεκρόπολη. Τον νου σας.

(Γεωργιανή αρχιτεκτονική λέγεται η αρχιτεκτονική της Γεωργιανής εποχής.
Γεωργιανή εποχή είναι η περίοδος από το 1714 έως το 1830, όταν στη Βρετανία βασίλευαν Γιώργηδες. Για την ακρίβεια ο Γεώργιος Α', ο Γεώργιος Β΄, Ο Γεώργιος Γ΄και ο Γεώργιος Δ΄)