Πλατεία Κλαυθμώνος

Ο Δημήτρης Καμπούρογλου έπινε το καφεδάκι του κι έβλεπε απέναντι εξαιρετική κίνηση. Έπιασε συζήτηση με τον κυρ Παντελή, τον θυμόταν επιστάτη του γυμνασίου στο Βαρβάκειο. Ήταν το 1878. Τα χρόνια είχαν περάσει και τώρα ο Δημήτρης ήταν 26 χρονών, είχε ήδη μια πενταετία στην αρχισυνταξία της «Εφημερίδος», του εκδότη Δημήτριου Κορομηλά, ενώ ο κυρ Παντελής είχε πλέον το καφενεδάκι στον κήπο του Υπουργείου Οικονομικών. Παυσανίες και θεσιθήρες είχαν κατακλύσει την πλατεία μπροστά από το Υπουργείο Εσωτερικών. Παυσανίες έλεγαν τότε όσους παύονταν από την εργασία τους και η σειρά των γεγονότων είχε εξελιχθεί πλέον σε ρουτίνα: αλλαγή κυβέρνησης – απολύσεις – κλαυθμοί και οδυρμοί έξω από το Υπουργείο. Μόνο εκείνη τη χρονιά, είχαν αλλάξει τρεις φορές οι κυβερνήσεις: Κουμουνδούρος, Τρικούπης και ξανά Κουμουνδούρος, ενώ την προηγούμενη ήταν η Οικουμενική του Κανάρη. Κάτι έλεγε ο κυρ Παντελής κουβαλώντας στον δίσκο δύο καφέδες και ποτήρια με νερό, αλλά ο Δημήτρης προσπαθούσε να θυμηθεί όλα τα ονόματα της πλατείας.
• πλατεία Αισχύλου, όνομα που πρότεινε ο αρχιτέκτονας Λέο φον Κλέντσε, υποβάλλοντας σχέδια για την πόλη των Αθηνών με πρόσκληση του βασιλιά Όθωνα
• πλατεία των κήπων του Παλαιού Παλατιού (επί Όθωνα), επειδή στη δυτική πλευρά της υπήρχαν οι τρεις συνεχόμενες οικίες των Βούρου, Μαστρονικόλα και Αφθονίδου, όπου έμειναν αρχικά ο Όθωνας και η Αμαλία μετά τους γάμους τους.
• πλατεία του Νομισματοκοπείου, επειδή εκεί βρισκόταν το κτίριο του Νομισματοκοπείου
• πλατεία του κήπου του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο κατεδαφίστηκε το 1939
• Πλατεία 25ης Μαρτίου, αφού στον κήπο της πλατείας το 1838 έγινε ο πρώτος Εορτασμός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821
• Πλατεία Δημοκρατίας
Έκλεισε τα μάτια και μόνο άκουγε. Όταν τα ξανάνοιξε, σκεφτόταν ήδη το άρθρο που θα έγραφε στο περιοδικό «Εστία». Και είχε έτοιμο τον τίτλο: «Ο κήπος του Κλαυθμώνος». Ούτε που περνούσε από το μυαλό του πως εκείνη τη στιγμή γινόταν νονός της πλατείας.
Γιώργος Γιώτης (22/6/2017)
Πηγές: Ιστορικά Θέματα, Βικιπαίδεια, iefimerida

Εικόνα: Πλατεία Κλαυθμώνος, 1913.

Μπάστερ Κίτον

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας υπέροχος ηθοποιός και σκηνοθέτης. Το επώνυμό του ήταν Κίτον.
Μπάστερ ήταν ένα παρατσούκλι που του κόλλησε ο πατέρας του, επειδή βρέφος 6 μηνών έπεσε από μια μεγάλη σκάλα χωρίς να τραυματιστεί (Στα τέλη του 19ου αιώνα η λέξη buster σήμαινε πτώση που πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε τραύμα).
Αστέρας του "βωβού" κινηματογράφου με σήμα κατατεθέν την κωμωδία με κινήσεις του σώματος.
Με τη στωική αγέλαστη έκφρασή του κέρδισε το παρατσούκλι "Το μεγάλο πέτρινο πρόσωπο".
Το 1917 τέλειωνε ουσιαστικά ο Μεγάλος Πόλεμος (πρώτο παγκόσμιο τον λέμε σήμερα) και ο 22χρονος Μπάστερ ετοιμάζεται για την πρώτη του ταινία, αν και διατηρεί πολλές επιφυλάξεις για αυτό το καινούριο μέσο. Μία δεκαετία αργότερα ο ομιλών κινηματογράφος έφερε τα πάνω κάτω και στη ζωή του.
Άστατη προσωπική ζωή, επαγγελματική ανασφάλεια, αλκοολισμός και πάρα πολλές ταινίες ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας.
31 Ιανουαρίου 1966 έπαιζε χαρτιά με τους φίλους του σε ένα νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν όπως του είχαν πει για βρογχίτιδα. Δεν του είχαν πει όμως την αλήθεια. Βρισκόταν στο τελευταίο στάδιο μιας πολύ πιο σοβαρής ασθένειας. Την επομένη πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα σε ηλικία 71 ετών.
Και ζήσαν οι υπόλοιποι καλά κι εμείς καλύτερα, έλεγε η γιαγιά μου, Γιαννούλα Γιώτη το όνομά της, το 1898 είχε γεννηθεί και ούτε ακουστά δεν είχε τον Μπάστερ Κίτον και ποτέ δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοούσε, αλλά και ποτέ δεν τη ρώτησα...

Γ.Γ. (5/6/2017)

Πηγές: wikipedia, filmsite, imdb.