Πάρκο Ριζάρη και Παγκράτι

Πέμπτη απόγευμα Μαζευτήκαμε από πολλές γωνιές της Αθήνας στο Πάρκο Ριζάρη. Άγνωστοι μεταξύ μας. Νηπιαγωγοί, δασκάλες και δάσκαλοι. Μας τράβηξε όλες και όλους ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα "Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία". Ο σκοπός απλός: να μάθουμε στα παιδιά να αγαπήσουν την πόλη τους. Θαυμάσαμε τη φουτουριστική "Στήλη" του Γιώργου Ζογγολόπουλου, δίπλα από τα υπολείμματα της αρχαίας πόλης: πήλινος υδρευτικός αγωγός και ταφικός περίβολος. Η "μαζικοποίηση" του Γεωργίου Λάμπρου, το "πλαστικό όραμα" του Γεωργίου Καλακαλλά... αφηρημένη τέχνη που υμνεί την ειρήνη απέναντι από το Πολεμικό Μουσείο, έκφραση που φιλοδοξεί να νικήσει τον χρόνο κι ανέχεται τη φθορά και τους βανδαλισμούς. Περπατήσαμε στο Παγκράτι, σταθήκαμε μπροστά στο σπίτι του Βάρναλη και φτάσαμε στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Μια δασκάλα θαύμαζε τα γλυπτά από σύννεφα στο χρώμα ενός ουρανού που άλλαζε. Η πόλη έδινε την ψυχή της σε ήχους, εικόνες και μυρωδιές. Στο σχολείο οι δασκάλες μάς ανέλυσαν τα προγράμματα που έκαναν με τα παιδιά για τη γειτονιά τους, η οποία χρόνο με τον χρόνο μεγαλώνει όσο κι η αγάπη τους γι' αυτήν. Χαρτογραφήσαμε τη βόλτα μας. Ένας χάρτης με αναμνήσεις, ιδέες κι όνειρα. Φτάσαμε βραδάκι σε ένα από τα μαγαζάκια της Σπύρου Μερκούρη, λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι του Βαρναλη, να συζητάμε πώς θα "πολλαπλασιάσουμε" αυτές τις ωραίες εμπειρίες στα δικά μας σχολεία. Να μάθουμε στα παιδιά ν' αγαπούν τη γειτονιά τους και την πόλη τους. Άγνωστοι μεταξύ μας με έναν απλό σκοπό. 25/1/2025