Το αύριο

 

Οι πιο όμορφες στιγμές έρχονται,
όταν εγώ μαθαίνω από τους μαθητές μου.
Τρίτη δημοτικού και μιλάμε για την παράδοση.
Τα παιδιά έψαξαν και βρήκαν αινίγματα.
Η Αντριάνα διαβάζει:
"Ποτέ δεν υπήρξα,
αλλά θα υπάρχω για πάντα.
Κανείς ποτέ δε με είδε
και κανείς δε θα με δει.
Και παρόλα αυτά, είμαι η ελπίδα όλων
ότι θα ζουν και θα αναπνέουν
σ' αυτή τη γη.
Τι είμαι;"
Δεν το βρίσκει κανείς.
Ζητάμε όλοι βοήθεια. Γράμματα. Έναν ακόμη ορισμό;
Η Αντριάνα καμαρώνει.
- Το αύριο, κύριε.
Η τάξη γεμίζει ποίηση και χαμόγελα.

Εικόνα: "Μερικά δευτερόλεπτα πριν την ευτυχία"